Uporabnik:PMG/b: Razlika med redakcijama
Izbrisana vsebina Dodana vsebina
Vrstica 98:
}}
'''II''' - niemiecki lotniskowiec, którego powstanie zaproponowano w czasie II wojny światowej przez przebudowę nieukończonego francuskiego krążownika. W listopadzie 1938 położono stępkę pod francuski krążownik "De Grasse". Okręt stał nieukończony w stoczni [[Arsenal de Lorient]] gdy Niemcy pokonały w 1940 Francję. W 1942 [[Kriegsmarine]] zdecydowało się na przerobienie krązownika na pomocniczy lotniskowiec, który mógłby przenosić 23 myśliwce i bombowce nurkujące. Prace zostały wstrzymane w lutym 1943, powodem były braki w materiałach i pracownikach, zagrożenie ze strony rajdów bombowych aliantów i problemy z projektem jednostki. Okręt został ostatecznie ukończony jako krążownik przeciwlotniczy w 1956 przez marynarkę francuską.
== Projekt i prace stoczniowe ==
Stępkę francuskiego krążownika "De Grasse" położono w stoczni [[Arsenal de Lorient]] w [[Lorient]] w listopadzie 1938. Prace nad nieukończonym okrętem wstrzymano po podboju Francji przez Niemcy w maju 1940<ref name=GC266>Gardiner & Chesneau, s. 266</ref>. W 1942 niemiecka [[Kriegsmarine]] rozważyła kilka propozycji przebudowy krążownika na pomocniczy lotniskowiec. Tworzenie ostatecznych planów przebudowy zakończono do sierpnia 1942, ale prace stoczniowe nie trwały długo. Do lutego 1943 projekt został porzucony, powodów było kilka. Stocznia cierpiała na braki w materiałach stoczniowych i sile roboczej, a zespół projektowy miał znaczące obawy dotyczące projektu napędu jednostki. Alianci także stanowili znaczące zagrożenie, ponieważ Lorient znajdowało się w zasięgu alianckich bombowców. Okręt został ostatecznie odzyskany przez francuską marynarkę po zakończeniu wojny i zwodowany w 1946<ref name=G77>Gröner, s. 77</ref>. Ostatecznie został ukończony w 1956 jako krążownik przeciwlotniczy<ref name=GC266/>.
===Charakterystyka techniczna===
Przebudowany okręt miał mieć długość 180,4 m na linii wodnej i 192,5 m całkowitej. Szerokość wynosiła 24,4 m a zanurzenie 5,6 m. Jego projektowana wyporność miała wynosić 11 400 długich ton<ref name=G76>Gröner, s. 76</ref>. Napęd jednostki składał się z dwóch zestawów turbin parowych [[Rateau-Bretagne]], którym pary dostarczały cztery kotły [[Indret]] pracujące pod bardzo dużym ciśnieniem. Maszyny miały produkować moc 10 000 shp, co miało pozwalać jednostce na osiągnięcie 32 węzłów. Zasięg miał wynosić 7000 mil morskich przy prędkości podróżnej 19 węzłów<ref>Gröner, s. 76–77</ref>.
Po przebudowie okręt miał być uzbrojony w kilka rodzajów dział przeciwlotniczych. Ciężką artylerię przeciwlotniczą miało stanowić dwanaście dział 105 mm FlaK 38 umieszczonych na dwudziałowych podstawach<ref name=G77/>. Podstawy miały być typu Dopp LC/31, pierwotnie zaprojektowane dla wcześniejszych dział 88 mm SK C/31. Podstawy LC/31 były stabilizowane w trzech osiach i zdolne do osiągnięcia kąta podniesienia równego 80°. To pozwalało działom na prowadzenie ognia do celów na wysokości 12 500 m. Przeciw celom morskim działa miały zasięg 17 700 m<ref>Campbell, s. 247</ref>. Działa strzelały amunicją ważącą 15,1 kg. Można było prowadzić ogień pociskami odłamkowymi, odłamkowo-zapalającymi i [[Pocisk oświetlający|oświetlającymi]]<ref name=C248>Campbell, s. 248</ref>. Osłonę przeciwlotniczą bliższego zasięgu stanowiło dwanaście dział SK C/30 kal. 37 mm oraz dwadzieścia cztery Flak 38 kal. 20 mm<ref name=G77/>. Działa większego kalibru miały szybkostrzelność 30 pocisków na minutę, a z maksymalnym kątem podniesienia równym 85° mogły prowadzić ogień do samolotów na pułapie 6800 m<ref>Campbell, s. 256</ref>. Działa o kal. 20 mm były ładowane z magazynków, przez co miały szybkostrzelność 500 pocisków na minutę. Magazynki miały pojemność dwudziestu i czterdziestu pocisków<ref>Campbell, s. 258</ref>.
Jako lotniskowiec jednostka miała być wyposażona w pokład lotniczy o długości 177,5 m i szerokości 24 m, wyposażony w dwa podnośniki dla samolotów. Samoloty miały być przechowywane w jednym hangarze o długości 142 m i szerokości 18,6 m. Grupa lotnicza miała się składać z jedenastu myśliwców [[Bf 109]] i dwunasty bombowców nurkujących [[Ju 87]] Stuka<ref name=G77/>. Myśliwce Bf 109 miały być morską wersją modelu E, oznaczone miały być jako Bf 109T. Ich skrzydła miały być dłuższe niż wersji lądowej by pozwolić na skrócenie drogi startowej. Samoloty Ju 87 miały być w wersji E, która była morską wersją Ju 87D. Dostosowano ją do wystrzeliwania z katapulty i wyposażono w hak hamujący<ref>Kay & Couper, s. 157</ref>.
== Przypisy ==
{{przypisy}}
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Caldwell, Donald; Muller, Richard | imię = | autor link = | tytuł = The Luftwaffe Over Germany: Defense of the Reich| wydawca = MBI Publishing Company| miejsce = London| rok = 2007| strony = | isbn =9781853677120 }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Campbell| imię =John | autor link = | tytuł = Naval Weapons of World War II| wydawca = Conway Maritime Press| miejsce = London| rok = 1985| strony = | isbn = 0870214594}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Gardiner, Robert; Chesneau, Roger | imię = | autor link = | tytuł = Conway's All the World's Fighting Ships, 1922–1946| wydawca =Naval Institute Press | miejsce = Annapolis| rok = 1980| strony = | isbn = 0870219138}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Gröner| imię = Erich | autor link = | tytuł = German Warships: 1815–1945| wydawca =Naval Institute Press | miejsce = Annapolis| rok = 1990| strony = | isbn = 0870217909}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Kay, Antony K.; Couper, Paul| imię = | autor link = | tytuł = Junkers Aircraft and Engines, 1913–1945| wydawca = Naval Institute Press| miejsce = Annapolis| rok = 2004| strony = | isbn = 0851779859}}
* {{Cytuj pismo | nazwisko = Schenk| imię =Peter | autor link = | tytuł =German Aircraft Carrier Developments | czasopismo = Warship International| wolumin = 45 | wydanie =2 | strony = 129–158| data = 2008| wydawca = International Naval Research Organization| miejsce = Toledo, Ohio| issn =0043-0374 | doi = |oclc=1647131}}
=German FK cruiser designs =
|