Uporabnik:PMG/b: Razlika med redakcijama

Izbrisana vsebina Dodana vsebina
PMG (pogovor | prispevki)
translation from en.wiki
PMG (pogovor | prispevki)
added to pl.wiki
Vrstica 1:
= HMS Perseus (R51) - Grupa Aircraft maintenance carriers of the Royal Navy =
[[:en:HMS Perseus (R51)]]
'''HMS Perseus''' - brytyjski lekki lotniskowiec floty typu [[lotniskowce typu Colossus|''Colossus'']]. Zbudowany dla [[Royal Navy]] w czasie II wojny światowej. Pierwodnie nosił nazwę '''Edgar''', ale został przemianowany w 1944, gdy Admiralicja zdecydowała się na przebudowanie go na okręt warsztatowy dla samolotów. Został ukończony w 1945, już po zakończeniu II wojny światowej. W tym samym roku odbył rejs do Australii. Po powrocie na Wyspy Brytyjskie na początku 1946 "Perseus" został umieszczony w rezerwie. Do czynnej służby wrócił w 1950 by służyć jako jednostka testowa nowych katapult parowych. Do 1952 roku wykonano ponad 1600 prób testowych. Następnie katapulty zdemontowano, a okręt został użyty jako jednostka transportowa dla samolotów, żołnierzy i ekwipunku. Ponownie przesunięty do rezerwy w 1954, został sprzedany na złom w 1958.
 
'''HMS ''Perseus''''' was a {{sclass|Colossus|carrier|0}} light fleet [[aircraft carrier]] built for the [[Royal Navy]] during [[World War II]]. The ship was initially named ''Edgar'', but she was renamed in 1944 when the [[Admiralty]] decided to convert her into an aircraft maintenance carrier. She was completed in 1945, after the end of World War II, and she made a trip to Australia late in the year. Upon her return to the UK in early 1946, ''Perseus'' was placed in [[Reserve Fleet (United Kingdom)|reserve]]. The ship was recommissioned in 1950 to serve as the trials ship for the [[steam catapult]] then under development. Over 1,600 test launches were conducted before the catapult was removed in 1952 and she was converted for use as a ferry carrier to transport aircraft, troops and equipment overseas. She was reduced to reserve again in 1954 and sold for [[ship breaking|scrap]] in 1958.
 
==Projekt i budowa==
Lotniskowce typu ''Colossus'' zostały zaplanowane jako jednostki mające szybko dostarczyć dużą liczbę jednostek lotniczych. Ich projekt bazował na lotniskowcach typu ????, ale zmodyfikowano go by umożliwić szybszą budowę w komercyjnych stoczniach. "Perseus" nie został zakończony według pierwotnych planów: sukces lotniskowca-okrętu warsztatowego [[HMS Unicorn|HMS "Unicorn"]] spowodował modyfikację jednostki znajdującej się w budowie. Między innymi ukończono go bez katapult<ref>Friedman, s. 237, 239</ref>.
 
The ''Colossus''-class carriers were intended to meet a shortage of naval flight decks. Their design was based on that of the {{sclass|Illustrious|aircraft carrier|4}}, but modified to permit rapid construction in commercial yards. ''Perseus'' was not completed to her original design; the success of the maintenance aircraft carrier {{HMS|Unicorn|I72|2}} prompted modification of the ship, whilst under construction, to an aircraft maintenance ship without [[aircraft catapult]]s.<ref>Friedman, pp. 237, 239</ref>
 
"Perseus" miał długość całkowitą ???, szerokość ??? i zanurzenie ??? przy wyporności głębokiej. Miał wyporność standardową ????. Każdy z dwóch zestawów turbin parowych Parsonsa napędzał jedną śrubę. Parę zapewniały cztery kotły Admiralicji produkujących parę o ciśnieniu 400 psi. Turbiny miały maksymalną moc projektową 40 000 shp i rozpędzały okręt o prędkości 25 węzłów<ref name=l6>Lenton, s. 107</ref>. Okręt miał zapas 3196 ton paliwa płynnego, co dawało zasięg 8500 mil przy prędkości 11 węzłów<ref name=h7>Hobbs, s. 73</ref>.
 
''Perseus'' had an [[length overall|overall length]] of {{convert|695|ft|m|1}}, a beam of {{convert|80|ft|4|in|m|1}}, and a [[draft (ship)|draught]] of {{convert|23|ft|m|1}} at [[deep load]]. She displaced {{convert|12265|LT}} at [[Displacement (ship)#Standard displacement|standard load]]. Each of the ship's two sets of [[Parsons Marine Steam Turbine Company|Parsons]] geared [[steam turbine]]s drove one propeller shaft. Steam was supplied by four Admiralty three-drum [[water-tube boiler]]s operating at a pressure of {{convert|400|psi|kPa kg/cm2|0|abbr=on|lk=on}}. The turbines were designed for a total of {{convert|40,000|shp|lk=in}} and gave ''Perseus'' a speed of {{convert|25|kn|lk=in}}.<ref name=l6>Lenton, p. 107</ref> The ship carried {{convert|3196|LT}} of [[fuel oil]] which gave her a range of {{convert|8500|nmi|lk=in}} at {{convert|11|kn}}.<ref name=h7>Hobbs, p. 73</ref>
 
By zmaksymalizować miejsce dla warsztatów i magazynów na okręcie nie zamontowano lin hamujących na pokładzie lotniczym oraz katapult. Na pokładzie zamontowano dwa pomieszczenia: w pobliżu wyspy na lewej burcie oraz z tyłu pokładu lotniczego. Okręt miał jeden hangar o wysokości ???. Samoloty były transportowane pomiędzy hangarem a pokłądem przez dwa podnośniki, każdy z nich miał wymiary ?????<ref name=f7>Friedman, s. 367</ref>. Dwa duże dźwigi były zamontowane na pokładzie lotniczym, by przemieszczać samoloty i zapasy na i z pokładu lotniczego. Okręt przewoził także dwie małe lichtugi z własnym napędem, które pozwalały na przeniesienie samolotów niezdolnych do lotów z nabrzeża na okręt i spowrotem. Zapas paliwa lotniczego wynosił ????<ref>Hobbs, s. 69, 73</ref>. Załoga okrętu zkładała się z 854 ludzi, dodatkowe 222 osoby były zatrudnione w załodze remontowej<ref name=l6/>.
 
In order maximize space for workshops and stores, the ship's [[arresting gear]] and catapult were not fitted; two large deckhouses were added to port of the island and on the rear of the flight deck. The ship had a single [[hangar]], {{convert|17|ft|6|in}} high. Aircraft were transported between the hangars and the flight deck by two [[Elevator#Aircraft_elevators|aircraft lifts]] (elevators); each measured {{convert|34|x|45|ft|m|1}}.<ref name=f7>Friedman, p. 367</ref> Two large [[crane (machine)|crane]]s were mounted on the flight deck to move aircraft and stores to and from the flight deck. The ship carried two small self-propelled [[lighter (barge)|lighters]] to allow unflyable aircraft to be transferred between ships or to shore facilities. Bulk [[petrol]] storage consisted of {{convert|98,600|impgal|l usgal}}.<ref>Hobbs, pp. 69, 73</ref> The ship's crew totalled 854, plus 222 in her aircraft repair department.<ref name=l6/>
 
Okręt był wyposażony w sześć czterodziałowych podstaw dział kal. 40 mm (pom-pom)<ref name=h7/>. Mogły one operować z kątami podniesienia pomiędzy −10° a +80°. Działo Mk VIII strzelało pociskiem kalibru 40 mm o wadze ???? z prędkością wylotową ???? na odległość ????. Szybkostrzelność działa wynosiła 96-98 pocisków na minutę<ref>Campbell, s. 71–74</ref>. Okręt wyposazono także w 19 dział [[Bofors 40 mm]] na pojedynczych podstawach. Strzelały one pociskiem o wadze ??? z prędkością wylotową ????. Miały szybkostrzelność około 120 pocisków na minutę i maksymalny zasięg ????. Wszystkie działa były zamontowane na pokładzie lotniczym, a nie na [[sponson]]ach na bokach kadłuba, jak na jego okrętach półsiostrzanych ukończonych jako klasyczne lotniskowce<ref>Hobbs, s. 68</ref>. Każda podstawa ''pom-poma'' miała swój własny ???? wyposażony w radar artyleryjski Typu 262<ref name=l6/>.
 
The ship was equipped with six quadruple mounts for the {{convert|40|mm|adj=on|1}} [[QF 2 pounder naval gun|QF 2-pounder Mk VIII gun]] ("pom-pom").<ref name=h7/> These gun mounts could depress to −10° and elevate to a maximum of +80°. The Mk VIII 2-pounder gun fired a {{convert|40|mm|adj=on}} {{convert|0.91|lb|kg|adj=on}} shell at a muzzle velocity of {{convert|1920|ft/s|m/s|abbr=on}} to a distance of {{convert|3800|yd|m}}. The gun's rate of fire was approximately 96–98 rounds per minute.<ref>Campbell, pp. 71–74</ref> She was also fitted with 19 [[Bofors 40 mm]] [[autocannon]] in single mounts.<ref name=h7/> The Bofors fired a {{convert|0.719|lb|kg|adj=on}} shell at a muzzle velocity of {{convert|2890|ft/s|m/s|abbr=on}}. It had a rate of fire of about 120 rounds per minute and a maximum range of {{convert|10750|yd|m}}.<ref>Campbell, pp. 67, 70</ref> All of the guns were mounted on the flight deck, not in [[sponson]]s on the side of the hull like her half-sisters that were completed as aircraft carriers.<ref>Hobbs, p. 68</ref> Each "pom-pom" mount was provided with a separate [[Fire-control system#Naval fire control|fire-control director]] fitted with a [[List of World War II British naval radar|Type 262]] gunnery radar.<ref name=l6/>
 
Okręt zamówiono pod nazwą "Edgar" 14 marca 1942. Stępkę położono w stoczni [[Vickers-Armstrong]] w [[Newcastle-upon-Tyne]] 1 stycznia 1943 i został zwodowany 26 marca 1944<ref name=l8>Lenton, s. 108</ref>. Okręt został przemianowany na "Perseus" w lipcu 1944<ref>Colledge, s. 110</ref>, po podjęciu decyzji o ukończeniu go jako okrętu warsztatowego dla samolotów<ref>Friedman, s. 237, 239</ref>. Budowę zakończono 19 października 1945<ref name=l8/>.
 
''Perseus'' was ordered on 14 March 1942 under the name ''Edgar''. She was [[Keel|laid down]] at [[Vickers-Armstrong]] in [[Newcastle-upon-Tyne]] on 1 January 1943 and was [[Ship naming and launching|launched]] on 26 March 1944.<ref name=l8>Lenton, p. 108</ref> The ship was renamed ''Perseus'' in July 1944,<ref>Colledge, p. 110</ref> after the decision had been made to convert her to an aircraft maintenance ship,<ref>Friedman, pp. 237, 239</ref> and she was completed on 19 October 1945.<ref name=l8/>
 
==Służba==
[[File:HMS Perseus (R51).jpg|thumb|left|250px|"Perseus" z dwoma samolotami [[de Havilland Hornet|de Havilland Sea Hornet]] i [[Short Sturgeon]] na pokładzie. Zamontowana jest także eksperymentalna katapulta parowa używana w czasie prób na początku lat 50. XX wieku.]]
"Perseus" dotarł do [[HMNB Portsmouth|Portsmouth]] 24 października 1945, po zakończeniu II wojny światowej. Rozpoczął tam pierwsze rejsy szkoleniowe. 17 listopada wypłynął do Australii. Do [[Sydney]] dotarł 21 grudnia, w sam razy by obiąć dowództwo nad demontażem systemu "Air Train"<ref group=Note>"Air Train" był całym systemem mamazynów, centrów remontowych, okrętów remontowych i lotniskowców transportowych zapewniających lotniskowcom floty przydzielonym do brytyjskiej Floty Pacyfiku sprawne samoloty.</ref>, który wspierał brytyjską Flotę Pacyfiku. Okręt opuścił [[Melbourne]] 26 marca 1946 wracając na Wyspy Brytyjskie i przewożąc ładunek samolotów. Do [[Rosyth]] dotarł 17 maja, tam też został przesunięty do rezerwy<ref>Hobbs, s. 75</ref>.
 
''Perseus'' arrived in [[HMNB Portsmouth|Portsmouth]] on 24 October 1945, after the end of World War II, to begin [[Glossary of nautical terms#W|working up]] and sailed on 17 November for Australia. She arrived in [[Sydney]] on 21 December, just in time to take charge of winding up the "Air Train"<ref group=Note>The "Air Train" was the entire system of depots, repair centres, repair ships and ferry carriers that supplied the fleet carriers of the British Pacific Fleet with flyable aircraft.</ref> that had supported the [[British Pacific Fleet]]. The ship departed [[Melbourne]] on 26 March 1946, carrying a load of aircraft to return to the [[United Kingdom]], and arrived at [[Rosyth]] on 17 May where she was placed in reserve.<ref>Hobbs, p. 75</ref>
 
W 1950 "Perseus" został wyposażony w eksperymentalną katapultę parową. Została ona umieszczona na dziobie istniejącego pokładu lotniczego, a pomieszczenie umieszczone po lewej stronie wysepki lotniskowva zostało usunięte, by zwolnić miejsce. Około 1560 odpaleń przeprowadzono przy pomocy tej katapulty. Ponad tysiąc pierwszych polegało na wystrzeleniu ładunków z kołami, stopniowo zwiększano obciążenie. Następnie wystrzeliwano samoloty bez załogi i z obciętymi skrzydłami by zredukować ich zdolność szybowania. Ostatnie testy przeprowadzono na załogowych samolotach każdego typu używanego przez [[Fleet Air Arm]]. Po zakończeniu testów okręt dotarł 14 stycznia 1952 do Filadelfii by zademonstrować katapultę [[United States Navy]]. W tym czasie Brytyjczycy i Amerykanie przeprowadzili 127 wystrzeleń załogowych samolotów. "Pereus" wrócił do Portsmouth 21 marca i z jego pokładu usunięto katapultę. Cały pozostający na pokładzie sprzęt warsztatowy został usunięty, a okręt został przerobiony na lotniskowiec transportowy (ang. ferry carrier)<ref>Hobbs, s. 78–79</ref>.
 
In 1950, ''Perseus'' was fitted with an experimental steam catapult. The catapult was placed on top of the carrier's existing flight deck and the deckhouse to port of the [[Glossary of nautical terms#I|island]] was removed to accommodate it. Some 1,560 launches were made by the catapult, beginning with over 1,000 wheeled dead-loads, of gradually increasing weight, and moving on to with unmanned aircraft with their wings truncated to reduce their ability to glide. The final tests were made by manned aircraft of every type flown by the [[Fleet Air Arm]]. After this, the ship arrived in [[Philadelphia]] on 14 January 1952 to demonstrate the catapult to the United States Navy. Between them, some 127 launches of manned aircraft were made by the British and the Americans. ''Perseus'' arrived back at Portsmouth on 21 March and had the catapult removed. All of her remaining maintenance equipment was removed and she was converted for use as a ferry carrier.<ref>Hobbs, pp. 78–79</ref>
 
10 grudnia wyruszył w rejs wioząc helikoptery [[Westland Whirlwind] z 848 dywizjonu<ref>Sturtivant, s. 331</ref> do Singapuru, gdzie dotarł 8 stycznia 1953. Do Portsmouth wrócił 11 lutego. 16 marca załadował w Norfolk (Wirginia) część stu samolotów [[Grumman Avenger]] przekazanych Royal Navy w ramach [[Mutual Defense Assistance Act]]. Do Norfolk wrócił ponownie 29 kwietnia by załadować pozostałe samoloty. W lipcu "Perseus" został wyposażony w tymczasowe trybuny przeznaczone dla [[VIP]]ów i prasy, które były używane w czasie przeglądu floty z okazji koronacji [[Elżbieta II|Elżbiety II]]<ref name=h2/>. W tym samym roku okręt odbył podróż na Daleki Wschód transportując żołnierzy i zapasy<ref name=h2>Hobbs, s. 82</ref>.
 
On 10 December, the ship carried the [[Westland Whirlwind (helicopter)|Westland Whirlwind]]s of [[848 Naval Air Squadron|848 Squadron]]<ref>Sturtivant, p. 331</ref> to Singapore, arriving on 8 January 1953. She arrived back at Portsmouth on 11 February and then embarked part of the 100 [[Grumman Avenger]]s transferred to the Royal Navy under the terms of the [[Mutual Defense Assistance Act]] in [[Norfolk, Virginia]] on 16 March. She arrived back in Norfolk to load the remaining aircraft on 29 April. ''Perseus'' was fitted with temporary grandstand seating ("[[bleacher]]s") in June for [[Very Important Person]]s and the press during [[Elizabeth II]]'s [[Coronation Fleet Review]] in [[Spithead]].<ref name=h2/> Later in the year she made a trip transporting troops and equipment to the [[Far East]].<ref name=h2>Hobbs, p. 82</ref>
 
20 stycznia 1954 na pokładz przyleciał [[706 Naval Air Squadron|706 dywizjon]], jednostka drugiego rzutu, by przeprowadzić próby helikoptera Whirlwind w wersji [[ZOP]]<ref>Sturtivant, s. 36–37</ref>. Okazały się one tak pomyślne że dywizjon został później przemianowany na [[845 Naval Air Squadron|845]], a "Perseus" przewiózł go na Maltę w kwietniu 1954. Okręt kontynuował rejs z zapasami przeznaczonymi dla Korei do Singapuru. Po powrocie na Wyspy Brytyjskie został przesunięty do rezerwy 12 lipca. Admiralicja planowała przerobienie go na okręt-bazę okrętów podwodnych i kadłub został przeholowany do Belfastu w celu rozpoczęcia prac w 1955. Cięcia związane z [[1957 Defence White Paper]] spowodowały anulowanie przeróbki. Okręt został przeholowany do [[Gare Loch]], gdzie miał czekać na decyzję o dalszych losach. "Perseus" został sprzedany na złom w maju 1958 i przeholowany do [[Port Glasgow]], gdzie rozpoczęto prace złomowe<ref>Hobbs, pp. 82, 85</ref>.
 
On 20 January 1954, [[706 Naval Air Squadron|706 Squadron]], a second-line unit, flew aboard to conduct trials of the [[anti-submarine]] version of the Whirlwind helicopter.<ref>Sturtivant, pp. 36–37</ref> They were successful enough that the squadron was redesignated as [[845 Naval Air Squadron|845 Squadron]] afterwards and ''Perseus'' ferried them to [[Malta]] in April. The ship continued on to deliver relief supplies to Singapore intended for Korea and was reduced to reserve again upon her return on 12 July. The Admiralty intended to convert her to a [[submarine tender|submarine depot ship]] and she was towed to [[Belfast]] to begin work in 1955. The cutbacks from the [[1957 Defence White Paper]] caused the conversion to be cancelled and the ship was towed to [[Gare Loch]] to await a decision on the ship's disposition. ''Perseus'' sold for scrap in May 1958 and towed to [[Port Glasgow]] to begin demolition.<ref>Hobbs, pp. 82, 85</ref>
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Campbell | imię = John | tytuł = Naval Weapons of World War II | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1985 | isbn = 0-87021-459-4 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Friedman | imię = Norman | tytuł = British Carrier Aviation: The Evolution of the Ships and Their Aircraft | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1988 | isbn = 0-87021-054-8 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Hobbs | imię = David, Commander | tytuł = Moving Bases: Royal Navy Maintenance Carriers and MONABs | wydawca = Maritime Books | miejsce = Liskeard, Kornwalia | rok = 2007 | isbn = 978-1-904459-30-9 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Lenton | imię = H. T. | tytuł = British & Commonwealth Warships of the Second World War | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1998 | isbn = 1-55750-048-7 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Sturtivant | imię = Ray | tytuł = The Squadrons of the Fleet Air Arm | wydawca = Air-Britain (Historians) | miejsce = Tonbridge, Kent | rok = 1984 | isbn = 0-85130-120-7 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Brown | imię = D K | tytuł = The Design and Construction of British Warships 1939-1945 | wydawca = Conway | data = 1996 | tom = 1: Landing Craft and Auxiliary Vessels | język = en }}
 
= HMS Unicorn - Grupa Aircraft maintenance carriers of the Royal Navy =
[[:en:HMS Unicorn (I72)]]
'''HMS Unicorn''' - lekki lotniskowiec i okręt warsztatowy dla samolotów zbudowany dla [[Royal Navy]] pod koniec lat 30 XX wieku. Został ukończony w czasie II wojny światowej i zapewniał osłonę lotniczą [[Operacja Avalanche|operację desantową w Salerno]] we wrześniu 1943. Okręt został przeniesiony do brytyjskiej [[Eastern Fleet]] na Oceanie Indyjskim pod koniec tego roku. Lotniskowiec wspierał operacje lotniskowców należących do floty do czasu sformowania [[British Pacific Fleet|Brytyjskiej Floty Pacyfiku]] w listopadzie 1944. Okręt przeszedł do Australii na początku 1945 by wspierać brytyjskie okręty w czasie [[Operacja Iceberg|operacji ''Iceberg'']] (alianckiej inwazji na Okinawę w maju 1945). By skrócić czas potrzebny na uzupełnianie samolotów na pokładach brytyjskich lotniskowców okręt bazował na Wyspach Admiralicji i Filipinach do kapitulacji Japonii w sierpniu. "Unicorn" został wycofany ze służby i umieszczony w rezerwie po powrocie do Wielkiej Brytanii w styczniu 1946.
 
'''HMS ''Unicorn''''' was an aircraft repair ship and [[light aircraft carrier]] built for the [[Royal Navy]] in the late 1930s. She was completed during [[World War II]] and provided air cover over the [[Operation Avalanche#Salerno landings|amphibious landing at Salerno, Italy]] in September 1943. The ship was transferred to the [[Eastern Fleet]] in the [[Indian Ocean]] at the end of the year. ''Unicorn'' supported the aircraft carriers of the fleet on their operations until the [[British Pacific Fleet]] (BPF) was formed in November 1944. She was transferred to Australia in early 1945 to support the BPF's operations during [[Operation Iceberg|Operation ''Iceberg'']], the Allied invasion of [[Okinawa]] in May. To shorten the time required to replenish the BPF's carriers, the ship was based in the [[Admiralty Islands]] and in the [[Philippine Islands]] until the Japanese surrender in August. ''Unicorn'' was decommissioned and placed in [[Reserve fleet|reserve]] when she returned to the UK in January 1946.
 
Okręt został przywrócony do służby w 1949 by wspierać lekki lotniskowiec Floty Dalekiego Wschodu (ang. ''Far East Fleet'') (nazwa Floty Wschodniej (ang. ''Eastern Fleet'') po reformie przeprowadzonej po II wojnie światowej). Okręt wyładowywał samoloty i sprzęt w Singapurze w czerwcu 1950, gdy wybuchła wojna koreańska. Spędził większość konfliktu przewożąc samoloty, żołnierzy zapasy i ekwipunek wspierając operacje [[Wspólnota Narodów|Wspólnoty Narodów]] w Korei. "Unicorn" wspierał inne lotniskowce w czasie operacji w Korei. Został także jedynym lotniskowcem użytym do wsparcia artyleryjskiego, gdy ostrzelał obserwatorów północnokoreańskich na brzegu<ref>Hobbs 2007, s. 58–59</ref>. Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii po wojnie i został ponownie umieszczony w rezerwie. Wystawiony do sprzedaży w 1958, został rok później sprzedany na złom.
 
The ship was recommissioned in 1949 to support the light carrier of the [[Far East Fleet]], as the Eastern Fleet had been redesignated after the end of World War II. She was unloading aircraft and equipment in [[Singapore]] in June 1950 when the [[Korean War]] began. She spent most of the war ferrying aircraft, troops, stores and equipment in support of [[Commonwealth of Nations|Commonwealth]] operations in Korea. ''Unicorn'' supported other carriers during operations in Korea, but she became the only aircraft carrier to conduct a shore bombardment with her guns during wartime when she attacked North Korean observers on the coast during the war.<ref>Hobbs 2007, pp. 58–59</ref> The ship returned to the UK after the end of the war and was again placed in reserve. She was listed for disposal in 1958 and sold for [[ship breaking|scrap]] in 1959.
 
==Projekt i budowa==
[[Kryzys abisyński]] w 1934-35 zademostrował Admiralicji potrzebę posiadania okrętu magazynowego do wsparcia lotniskowców w aktywnej służbie, tak jak istniały okręty-bazy dla niszczycieli i okrętów podwodnych. Taki okręt miał mieć możliwość przeprowadzenia szerszej gamy remontów samolotów, niż było to możliwe na zwykłym lotniskowcu, a także możliwość napraw amfibii. Admirał [[Reginald Henderson]], III Lord Admiralicji, ''Controller of the Navy'', był główną osobą, która doprowadziła do zaakceptowania okrętu i zapewnia że będzie miał on kompletny pokład startowy, który pozwoli na wylądowanie, obsługę i start samolotu<ref>Friedman, s. 172</ref>. "Unicorn" był pierwszym okrętem zbudowanym w jakiejkolwiek marynarce, który mógł przeprowadzić pełen zakres prac dotyczących utrzymania i remontu samolotu oraz posiadał możliwość operowania samolotów z jego pokładu lotniczego<ref>Hobbs 2007, s. 41</ref>. "Unicorn" udowodnił wartość tego pomysłu i dwa znajdujące się w budowie lekkie lotniskowce, [[HMS Perseus (R51)|HMS "Perseus"]] i [[HMS Pioneer (R76)|HMS "Pioneer"]], zostały przerobione na okręty warsztatowe dla samolotów<ref>Friedman, s. 237, 239</ref>.
 
The [[Abyssinia Crisis]] of 1934–35 demonstrated to the [[Admiralty]] that it needed a [[depot ship]] to support the aircraft carriers in active service, just like [[submarine tender|submarine]] and [[destroyer tender]]s supported those types. Such a ship would be able to perform a wider range of aircraft repair and maintenance tasks than aircraft carriers and on the full range of aircraft operated by the Royal Navy, including [[Amphibious aircraft|amphibian]]s. Admiral [[Reginald Henderson]], [[Controller of the Navy]] was instrumental for gaining approval for the ship and ensuring that she had a complete flight deck that would allow her to land, service and launch aircraft on active operations.<ref>Friedman, p. 172</ref> She was the first ship built in any navy that could "carry out the full range of aircraft maintenance and repair work in addition to the ability to operate aircraft from the flight deck".<ref>Hobbs 2007, p. 41</ref> In practice, ''Unicorn'' proved the value of the concept and two similar support ships, {{HMS|Perseus|R51|2}} and {{HMS|Pioneer|R76|2}} were converted into aircraft maintenance ships by modifying light aircraft carriers still under construction.<ref>Friedman, pp. 237, 239</ref>
 
"Unicorn" miał długośc całkowitą 195,1 m, szerokość 27,5 m i zanurzenie 7,0 m przy ???wyporności pełnej???. Po ukończeniu miał wyporność standardową ???, co było więcej niż projektowane ????<ref name=l6>Lenton, s. 106</ref>. Każdy z dwóch zestawów turbin parowych Parsonsa napędzał jedną śrubę napędową o średnicy 4,6 m<ref name=b3>Brown 1984, s. 23</ref>. Para napędzająca turbiny pochodziła z sześciu kotłów Admiralicji, pracujących pod ciśnieniem roboczym 400 psi. Turbiny były tak zaprojektowane by osiągały 40 000 shp i rozpędzały okręt do 24 węzłów<ref name=l6/>. Jednostka miała 3000 t zapasu paliwa płynnego, co dawało jej zasięg 7000 mil przy prędkości 13,5 węzła<ref name=b3/>.
 
''Unicorn'' had an [[length overall|overall length]] of {{convert|640|ft|m|1}}, a beam of {{convert|90|ft|3|in|m|1}}, and a [[draft (ship)|draught]] of {{convert|23|ft|m|1}} at [[deep load]]. She was somewhat overweight as completed and displaced {{convert|16510|LT}} at [[Displacement (ship)#Standard displacement|standard load]] rather than her designed {{convert|14750|LT}}.<ref name=l6>Lenton, p. 106</ref> Each of the ship's two sets of [[Parsons Marine Steam Turbine Company|Parsons]] geared [[steam turbine]]s drove one {{convert|15|ft|1|adj=on}} propeller.<ref name=b3>Brown 1984, p. 23</ref> Steam was supplied by six Admiralty three-drum [[water-tube boiler]]s operating at a pressure of {{convert|400|psi|kPa kg/cm2|0|abbr=on|lk=on}}. The turbines were designed for a total of {{convert|40,000|shp|lk=in}} and gave ''Unicorn'' a speed of {{convert|24|kn|lk=in}}.<ref name=l6/> The ship carried {{convert|3000|LT}} of [[fuel oil]] which gave her a range of {{convert|7000|nmi|lk=in}} at {{convert|13.5|kn}}.<ref name=b3/>
 
By pozwolić na lądowanie na okręcie "Unicorn" został wyposażony w ciągnący się przez całą długośc kadłuba pokład lotniczy o długości 180 m z linami hamującymi. Został także wyposazony w katapultę zdolną rozpędzać samolot o wadze 6400 kg do prędkości 122 km/h<ref name=f6>Ford, s. 416</ref>. Okręt miał dwa hangary, każdy o wysokości 5,03 m. Samoloty były transportowane pomiędzy hangarami i pokładem lotniczym na dwóch podnośnikach. Przedni podnośnik miał wymiary 10,1 × 13,7 m, tylny 7,3 × 14,0 m. "Unicorn" mógł przenosić około 36 samolotów gotowych do lotu. Zapas benzyny lotniczej wynosił 166 000 l<ref name=f7>Friedman, p. 367</ref>. W czasie wojny załoga okrętu liczyła 1200 osób<ref name=c1>Chesneau, p. 21</ref>. Okręt przenosił także [[Lichtuga|lichtugę]] z własnym napędem, która była zamocnowana pod pokładem lotniczym na rufie. Była ona wykorzystywana do przemieszczania samolotów niezdolnych do lotu pomiędzy okrętem a nabrzeżem. Lichtuga mogła zostać umieszczona równo na poziomie górnego pokładu, więc samolot mógł zostać przetoczony do niego<ref>Hobbs, s. 43</ref>.
 
In order to land aircraft aboard, ''Unicorn'' was therefore designed with a full-length, {{convert|600|ft|adj=on}}-long [[flight deck]] with [[arresting gear]]. She was also fitted with a [[Aircraft catapult|catapult]] capable of launching a {{convert|14000|lb|kg|adj=on}} aircraft to a speed of {{convert|66|kn}}.<ref name=f6>Ford, p. 416</ref> The ship had two [[hangar]]s, each {{convert|16|ft|6|in}} high. Aircraft were transported between the hangars and the flight deck by two [[Elevator#Aircraft_elevators|aircraft lifts]] (elevators); the forward lift measured {{convert|33|x|45|ft|m|1}} and the rear one {{convert|24|x|46|ft|m|1}}. ''Unicorn'' could carry about 36 operational aircraft. Bulk [[petrol]] storage consisted of {{convert|36,500|impgal|l usgal}}.<ref name=f7>Friedman, p. 367</ref> During wartime, the ship's crew totaled 1200.<ref name=c1>Chesneau, p. 21</ref> The ship carried a self-propelled [[lighter (barge)|lighter]] under the rear of the flight deck to allow unflyable aircraft to be transferred between ships or to shore facilities. This lighter was lowered flush with the upper hangar deck so that an aircraft could be rolled onto to it or an aircraft could be lifted onto it once the lighter was in the water.<ref>Hobbs, p. 43</ref>
 
Okręt wyposażono w cztery dwudziałowe podstawy dla [[działo uniwersalne|uniwersalnych dział]] [[Armata morska 102 mm Mark XVI|kal. 120 mm]]<ref name=l6/>. Podstawy te mogły zmieniać kąt podniesienia od −10 do +80°. Działa Mk XVI mogły wystrzelić około 12 pocisków na minutę, ważących około 16 kg, z prędkością wylotową 810 m/s. Przeciw celom morskim działa miały zasięg 18 150 m, przeciw celom powietrznym maksymalna donośność wynosiła 12 000 m, ale zasięg efektywny był znacznie mniejszy<ref>Campbell, s. 56</ref>. Okręt był także wyposażony w cztery czterodziałowe podstawy dział [[Armata przeciwlotnicza 40 mm Mark VIII|kal. 40 mm Mark VIII ("pom-pom")]].<ref name=c1/> Działa te mogły opuścić lufy do kąta −10° lub podnieść je do +80°. Działa kal. 40 mm strzelały pociskiem o wadze 0.41 kg przy prędkości wylotowej 590 m/s na odległość 3,500 m. Szybkostrzelność wynosiła około 96-98 pocisków na minutę<ref>Campbell, s. 71–74</ref>. Obronę przeciwlotniczą krótkiego zasięgu stanowiło dwanaście dział [[Oerlikon 20 mm]] w dwóch dwudziałowych i ośmiu jednodziałowych podstawach<ref name=l6/>. Oerlikony strzlały pociskiem o wadze 0,123 kg z prędkością wylotową 840 m/s. Miały one szybkostrzelność 465–480 pocisków na minutę i maksymalny zasięg 4400 m<ref>Campbell, s. 75–76</ref>.
 
''Unicorn'' was armed with four twin mounts for the 45-calibre [[QF 4 inch Mk XVI naval gun|QF 4-inch Mk XVI]] [[dual purpose gun]].<ref name=l6/> This mounting could elevate from −10 to +80°. The Mk XVI gun fired about 12 {{convert|35|lb|kg|adj=on}} [[Explosive material#High explosives|high-explosive]] shells per minute at a muzzle velocity of {{convert|2660|ft/s|m/s|abbr=on}}. Against surface targets it had a range of {{convert|19850|yd|m}} and a maximum ceiling of {{convert|39000|ft|m|abbr=on}}, but an effective anti-aircraft range of much less.<ref>Campbell, p. 56</ref> She was also equipped with four quadruple mounts for the {{convert|40|mm|adj=on|1}} [[QF 2 pounder naval gun|QF 2-pounder Mk VIII gun]] ("pom-pom").<ref name=c1/> These gun mounts could depress to −10° and elevate to a maximum of +80°. The Mk VIII 2-pounder gun fired a {{convert|40|mm|adj=on}} {{convert|0.91|lb|kg|adj=on}} shell at a muzzle velocity of {{convert|1920|ft/s|m/s|abbr=on}} to a distance of {{convert|3800|yd|m}}. The gun's rate of fire was approximately 96–98 rounds per minute.<ref>Campbell, pp. 71–74</ref> Close-range air defence was provided by twelve [[Oerlikon 20 mm cannon|20 mm Oerlikon]] [[autocannon]], in two twin mounts and eight single ones.<ref name=l6/> The Oerlikon fired a {{convert|0.272|lb|kg|adj=on}} shell at a muzzle velocity of {{convert|2750|ft/s|m/s|abbr=on}}. It had a rate of fire of 465–480 rounds per minute and a maximum range of {{convert|4800|yd|m}}.<ref>Campbell, pp. 75–76</ref>
 
Okręt był wyposażony w dwa [[High Angle Control System]] (HACS)???? umieszczone na wysepce, a każda podstawa ''pom-poma'' miała swój własny???<ref name=l6/>. "Unicorn" był pierwszym okrętem, na którym zamontowano radar wczesnego ostrzegania Type 281B<ref>Howse, p. 169</ref>, a każdy z ??? HACS był wyposazony w radar artyleryjski Type 285<ref name=l6/>.
 
The ship was equipped with two [[High Angle Control System]] (HACS) [[Fire-control system#Naval fire control|directors]] on her [[Glossary of nautical terms#I|island]] and each "pom-pom" mount had its own director as well.<ref name=l6/> ''Unicorn'' was the first ship to mount a [[List of World War II British naval radar|Type 281B]] [[early warning radar]],<ref>Howse, p. 169</ref> and each HACS director was fitted with a [[List of World War II British naval radar|Type 285]] gunnery radar.<ref name=l6/>
 
Jednostkę zamówiono 14 kwietnia 1939, stępkę położono 29 czerwca w stoczni [[Harland and Wolff]] w [[Belfast|Belfaście]] ([[Irlandia Północna]]). Jej budowę spowalniano kilka razy, przekazując siły robocze do budowy jednostek o wyższym priorytecie. Okręt nie został zwodowany przed 20 listopada 1941. Jednostkę ukończono 12 marca 1943<ref name=l6/>. By przyspieszyć zakończeni budowy Admiralicja zdecydowała w 1942, że okręt nie będzie wyposażony w pełny zestaw wyposażenia do prac remontowych<ref>Hobbs, s. 44</ref>. Odliczając uzbrojenie "Unicorn" kosztował 2 531 000 funtów<ref name=b3/>. Nazwa "Unicorn" była wcześniej używana przez XIX wieczną fregatę [[HMS Unicorn (1824)|HMS "Unicorn"]], który została zwodowana w 1824 i była używana jako okręt koszarowy w [[Dundee]] (Szkocja). Nazwę fregaty zmieniono na "Unicorn II" w lutym 1939, następnie na HMS "Cressy" 20 listopada 1941. Frega odzyskała swoją oryginalną nazwę 14 lipca 1959, po złomowaniu lotniskowca<ref>Colledge, s. 365</ref>.
 
''Unicorn'' was ordered on 14 April 1939, and [[Keel|laid down]] at [[Harland and Wolff]] in [[Belfast]], [[Northern Ireland]] on 29 June. Her construction was delayed several times in favour of higher priority projects and she was not [[Ship naming and launching|launched]] until 20 November 1941. The ship was completed on 12 March 1943.<ref name=l6/> In order to accelerate the ship's completion, the Admiralty decided in 1942 that she would not be equipped with her full suite of maintenance and repair equipment.<ref>Hobbs, p. 44</ref> Excluding her armament, ''Unicorn'' cost £2,531,000.<ref name=b3/> The name ''Unicorn'' already in use by the 1824-built wooden frigate {{HMS|Unicorn|1824|2}}, which was being used as a [[drill ship]] in [[Dundee]], Scotland. The frigate's name was changed to ''Unicorn II'' in February 1939, then to HMS ''Cressy'' on 20 November 1941. The frigate regained her original name on 14 July 1959 after the carrier was scrapped.<ref>Colledge, p. 365</ref>
 
==II wojna światowa==
W czasie pierwszych szkoleń w kwietniu 1943 na pokładzie wylądowały dywizjony [[818 Naval Air Squadron|818]] i [[818 Naval Air Squadron|824]]. 818 dywizjon składał się z dziewięciu bombowców torpedowych [[Fairey Swordfish]], a 824 dywizjon miał ich sześć. [[887 Naval Air Squadron|887 dywizjon]] z dziewięcioma myśliwcami [[Supermarine Seafire]] IIC także zaokrętowo w tym czasie<ref>Sturtivant, s. 238, 258, 370</ref>. W drugiej połowie maja "Unicorn" eskortował konwój MKF 15 do Gibraltaru, przewożąc jednocześnie należące do [[Royal Air Force]] samoloty [[Bristol Beaufighter]], które wyładował w porcie docelowym. Na początku czerwca eskortował konwój powrotny do [[Firth of Clyde|Clyde]]. "Unicorn" razem z lotniskowcem [[HMS Illustrious (R87)|HMS "Illustrious"]] przeprowadziły operacje w pobliżu norweskiego wybrzeża w ramach operacji [[Operacja Governor|''Governor'']], akcji dywersyjnej, która miała odciągnąć uwagę Niemców od [[Operacja Husky|alianckiego lądowania na Sycylii]] na początku lipca<ref>Hobbs 2007, s. 45</ref>. Dla wymogów tej operacji 887 dywizjon został zastąpiony przez [[800 Naval Air Squadron|800 dywizjon]] wyposażony w myśliwce [[Hawker Sea Hurricane]]<ref>Sturtivant, s. 157–58, 370</ref>.
 
Whilst [[Glossary of nautical terms#W|working up]], [[818 Naval Air Squadron|818]] and [[818 Naval Air Squadron|824 Squadrons]] flew aboard in April 1943. 818 Squadron had nine [[Fairey Swordfish]] [[torpedo bomber]]s and 824 Squadron had six. [[887 Naval Air Squadron|887 Squadron]], with nine [[Supermarine Seafire]] IIC fighters was also embarked during this time.<ref>Sturtivant, pp. 238, 258, 370</ref> In late May, ''Unicorn'' escorted Convoy MKF 15 to [[Gibraltar]] while carrying a number of [[Royal Air Force]] [[Bristol Beaufighter]]s that she off-loaded there. She escorted the returning convoy back to the [[Firth of Clyde|Clyde]] in early June. Together with the aircraft carrier {{HMS|Illustrious|R87|2}}, the ship made a sweep towards the Norwegian coast as part of [[Operation Governor|Operation ''Governor'']], a diversion for the [[Operation Husky|Allied landings in Sicily]] in early July.<ref>Hobbs 2007, p. 45</ref> For this operation, 887 Squadron was replaced by [[800 Naval Air Squadron|800 Squadron]] with [[Hawker Sea Hurricane]]s.<ref>Sturtivant, pp. 157–58, 370</ref>
 
"Unicorn" został przydzielony do [[Force V]] - flotylli brytyjskich lotniskowców - dowodzonej przez admirała [[Philip Vian|Philipa Viana]]. Miała ona zapewniać osłonę lotniczą w czasie operacji ''[[Operacja Avalanche|Avalanche]]'', czyli alianckiego lądowania w Salerno. W ramach przygotować do tej misji okręt wyładował wszystkie swoje bombowce Swordfish, poza trzema z 818 dywizjonu dla samoobrony oraz Sea Hurricane z 800 dywizjonu. W zamian zaokrętowano myśliwce Seafire z [[809 Naval Air Squadron|809]] i [[897 Naval Air Squadron|897 dywizjonu]]. Każdy z nich był wyposażony w 10 samolotów, razem na okręcie było 33 myśliwce Seafire<ref name=b5>Brown, J. D., s. 65</ref>. "Unicorn" dołączył do lotniskowców eskortowych Force V w sierpniu w Gibraltarze, zanim przeniosły się one na środkową część Morza Śródziemnego w celu przeprowadzenia intensywnego szkolenia przed operacją amfibijną zaplanowaną na 9 września<ref>Hobbs 2007, s. 45–46</ref>.
 
''Unicorn'' was assigned to [[Force V]], a flotilla of British carriers, commanded by [[Admiral (United Kingdom)|Admiral]] [[Philip Vian]], intended to provide air cover to Operation ''Avalanche'', the [[Operation Avalanche (World War II)|Allied landings at Salerno]]. In preparation for this mission, the ship disembarked all of her Swordfish, except for a small detachment of three from 818 Squadron for self-defence, and the Sea Hurricanes of 800 Squadron. They were replaced by Seafires of [[809 Naval Air Squadron|809]] and [[897 Naval Air Squadron|897 Squadrons]]. Each of the Seafire squadrons had 10 aircraft, for a total of 33.<ref name=b5>Brown, J. D., p. 65</ref> ''Unicorn'' joined the escort carriers of Force V in August at Gibraltar before they moved forward to the Central Mediterranean for intensive training prior to the commencement of the amphibious landing on 9 September.<ref>Hobbs 2007, pp. 45–46</ref>
 
Okrętowe samoloty Seafire przeprowadziły 75 samolotolotów w czasie pierwszego dnia operacji 60 samolotolotów 10 września, ale te samoloty nie były zbyt dobrze przystosowane do lądowania na lotniskowcu przy słabym wietrze i wiele zostało uszkodzonych w czasie lądowania. W kolejnych dniach przeprowadzono 44 i zaledwie 18 samolotolotów (11 i 12 września), pomimo tego że mechanikom "Unicorn" udało się naprawić dziesięć myśliwców w czasie poprzedniej nocy. Braki w myśliwcach wzrosły tak bardzo, że myśliwce z lotniskowców "Illustrious" i [[HMS Formidable (67)|HMS "Formidable"]] (którym pierwotnie wyznaczono zadanie zapewniania dalekiej osłony przeciw włoskiej flocie) ???zostały przesunięte??? na "Unicorn" by zapewniać osłonę lotniczą nad miejscem lądowania<ref>Hobbs 2007, s. 46–47</ref>. Do 12 września sytuacja na lądzie tak się rozwinęła, że 887 Squadron mógł wysłać sześć myśliwców na prowizoryczne lotnisko na brzegu<ref name=b5/>.
 
The ship's Seafires flew 75 [[sortie]]s on the first day of operations and 60 on 10 September, but the Seafire was not well suited to carrier landings in low wind conditions and many were damaged in landing accidents. 44 sorties were flown on 11 September and only 18 on 12 September, even though ''Unicorn''{{'}}s mechanics had managed to repair ten Seafires over the previous night. The fighter shortage grew so acute during the operation that fighters from the carriers ''Illustrious'' and {{HMS|Formidable|67|2}}, intended to provide distant cover against an attempt by the Italian fleet to interfere with the invasion, staged forward to ''Unicorn'' in order to provide air cover over the landings.<ref>Hobbs 2007, pp. 46–47</ref> By 12 September, the situation had improved so that 887 Squadron was able to fly off six Seafires to a temporary airfield ashore.<ref name=b5/>
 
Okręt wrócił do Wielkiej Brytanii 20 września z pełnym ładunkiem uszkodzonych samolotów Seafire oraz własnymi samolotami. Samoloty zostały wyładowane w [[Glasgow]] w celu remontu. Później okręt w swojej stoczni przeszedł remont i przebudowę by dostosować go do roli okrętu warsztatowego samolotów<ref>Hobbs 2007, p. 47</ref>.
 
The ship returned to the UK on 20 September with a full load of damaged Seafires, in addition to her own aircraft, that were off-loaded at [[Glasgow]] to be repaired. Afterwards, she was refitted by her builders and reconfigured for her designed role as an aircraft repair ship.<ref>Hobbs 2007, p. 47</ref>
 
===Daleki Wschód===
[[File:HMS Unicorn (I72) and carrier 1944.jpeg|thumb|"Unicorn" i HMS "Illustrious" w Ceylonie w 1944]]
Pod koniec grudnia 1943 "Unicorn" dołączył do "Illustrious", krążownika liniowego [[HMS Renown|HMS "Renown"]] i pancerników [[HMS Queen Elizabeth|HMS "Queen Elizabeth"]] i [[HMS Valiant|HMS "Valiant"]] - wzmocnień przeznaczonych dla Floty Dalekiego Wschodu<ref name=h8/>. Tym razem na pokładzie znajdowały się tylko cztery bombowce Swordfish z 818 Squadron<ref name=s8>Sturtivant, s. 238</ref>. Okręt dostarczył ???ładunek samolotów??? do bazy Royal Navy Air Station [[Cochin]] w Indiach 27 stycznia 1944 zanim dotarł do [[Trincomalee]] na [[Cejlon]]ie 2 lutego. W dodatku do swoich obowiązków remontowych okręt był używany jako okręt szkoleniowy dla pilotów ćwiczących lądowania na lotniskowcu. Okręt przeszedł krótki przegląd w Bombaju w maju<ref name=h8>Hobbs 2007, s. 48</ref>. 23 sierpnia 818 Squadron został przeniesiony na [[HMS Atheling (D51)|HMS "Atheling"]] i później rozwiązany. 7 listopada [[817 Naval Air Squadron|817 Squadron]] przyleciał na pokład by zapewniać [[ZOP|osłonę przeciwpodwodną]] swoimi samolotami [[Fairey Barracuda]]<ref>Sturtivant, s. 236, 238</ref>. "Unicorn" przeszedł do [[Durban]]u. Tam zamontowano dodatkowe miejsca warsztatowe i narzędzia potrzebne do obsługi amerykańskich silników, które używały innych gwintów i układów elektrycznych<ref>Hobbs 2007, s. 48, 52</ref>.
 
At the end of December 1943, ''Unicorn'' joined ''Illustrious'', the [[battlecruiser]] {{HMS|Renown|1916|2}} and the battleships {{HMS|Queen Elizabeth|1913|2}} and {{HMS|Valiant|1914|2}}, the other reinforcements for the Eastern Fleet.<ref name=h8/> Only four Swordfish from 818 Squadron were carried aboard at this time.<ref name=s8>Sturtivant, p. 238</ref> The ship delivered a consignment of aircraft to Royal Navy Air Station [[Cochin]], India, on 27 January 1944 before arriving at [[Trincomalee]], [[Ceylon]] on 2 February. In addition to her repair duties, the ship was often used for deck-landing practice. She was given a brief refit in [[Bombay]] during May.<ref name=h8>Hobbs 2007, p. 48</ref> On 23 August, 818 Squadron was transferred to {{HMS|Atheling|D51|2}} and later disbanded. On 7 November, [[817 Naval Air Squadron|817 Squadron]] flew aboard to provide anti-submarine protection with its [[Fairey Barracuda]]s<ref>Sturtivant, pp. 236, 238</ref> as ''Unicorn'' was ordered to [[Durban]], [[South Africa]]. There she was to be modified with separate workshops and additional equipment to accommodate American engines which used different [[screw thread]]s and electrical fittings.<ref>Hobbs 2007, pp. 48, 52</ref>
 
W tym samym miesiącu "Unicorn" został przekazany do nowosformowanej brytyjskiej Floty Pacyfiku. Opuścił Durban 1 stycznia 1945 i dotarł do [[Colombo]] gdzie prowadził szkolenia w lądowaniu na lotniskowcu dla pilotów nowych we Flocie. Okręt załadował 82 samoloty i 120 silników w tym samym miesiącu w celu przetransportowania do Australii. Opróżnił w ten sposób magazyny ???Floty Wschodniej??? i wypłynął 29 stycznia do Sydney. "Unicorn" dotarł do celu 12 lutego i wyładował zmagazynowane samoloty. Następnie popłynął na wyspę Manus w archipelagu Wysp Admiralicji. Miał wspierać siły Floty Pacyfiku w szkoleniu przed pierwszymi etapami operacji [[Operacja Iceberg|''Iceberg'']]. Okręt dotarł do [[San Pedro Bay]] na Filipinach 27 marca, która miała służyć jako miejsce uzupełniania zapasów w czasie nadchodzącej operacji<ref>Hobbs 2007, s. 52–53</ref>.
 
That same month, ''Unicorn'' was transferred to the newly formed BPF. She left Durban on 1 January 1945 and arrived at [[Colombo]], Ceylon where she conducted deck-landing practice for pilots new to the BPF. The ship loaded 82 aircraft and 120 engines later in the month for transport to Australia, emptying the available stocks of the Eastern Fleet, and departed for [[Sydney]] on 29 January. ''Unicorn'' arrived on 12 February and disembarked her stored aircraft. She sailed for [[Manus Island]], in the Admiralty Islands, on 28 February to support the BPF's training before the opening stages of [[Operation Iceberg|Operation ''Iceberg'']]. The ship arrived at [[San Pedro Bay, Philippines]] on 27 March which was to serve as the BPF's intermediate replenishment base while it supported Operation ''Iceberg''.<ref>Hobbs 2007, pp. 52–53</ref>
 
Brytyjska Flota Pacyfiku miała za zadanie atak na japońskie lotniska na wyspie Sakishima i na Formozie przed i w czasie pierwszych faz inwazji na Okinawę. "Unicorn" w tym czasie był głównie zaangażowany w przygotowanie samolotów dla eskadr operacyjnych bazujących na lotniskowcach floty<ref>Hobbs 2011, p. 165</ref>, ale poza tym miał za zadanie je naprawiać. Pomiędzy marcem a majem 1945 naprawił, zmodyfikował lub obsłużył 105 samolotów. Okręt popłynął do Australii 22 maja i dotarł do Sydney 1 czerwca. W rejs do Brisbane wypłynął 6 czerwca by oczyszczono mu dno i by załadował więcej zapasowych samolotów. Do Manus dotarł 22 lupca w ramach przygotowań do inwazji na Japonię. Nadal tam się znajdował w momencie kapitulacji Japonii 15 sierpnia. Po kapitulacji okręt rozpoczął przewożenie samolotów, ekwipunku i ludzi spowrotem do Australii. Zadaine to sakończył 6 listopada, gdy dotarł do Sydney. "Unicorn" wyruszył w rejs do domu w grudnou 1945 i dotarł do [[Plymouth]] w styczniu 1946. Został wycofany ze służby i umieszczony w rezerwie<ref>Hobbs 2007, s. 38, 54–55</ref>.
 
The BPF was tasked to attack Japanese airfields in the [[Sakishima Islands]] and [[Formosa]] before and during the early stages of the invasion of Okinawa. ''Unicorn'' was primarily engaged in preparing aircraft for issue to the operational squadrons aboard the fleet carriers during this time,<ref>Hobbs 2011, p. 165</ref> rather than repair them, but she did repair, modify or service 105 aircraft in March–May 1945. The ship sailed for Australia on 22 May and arrived in Sydney on 1 June. She sailed for Brisbane on 6 June to have her bottom cleaned and to load more replacement aircraft. ''Unicorn'' arrived at Manus on 22 July to prepare for [[Japan campaign|operations off Japan]]. She was still there when [[Surrender of Japan|Japan surrendered]] on 15 August. The ship began to ferry aircraft, equipment and men back to Australia after the surrender, a task which ended on 6 November, when she arrived at Sydney. ''Unicorn'' departed for home in December 1945 and arrived in [[Plymouth]] in January 1946. She was decommissioned and placed in reserve.<ref>Hobbs 2007, pp. 38, 54–55</ref>
 
==Okres powojenny==
[[File:Aircraft carriers at Sasebo Japan 1950.jpg|thumb|HMS ''Unicorn'' z amerykańskimi jednostkami w Sasebo, Japonia, 1950]]
W 1949 "Unicorn" został zreaktywowany do służby na Dalekim Wschodzie, by wspierać lotniskowiec [[HMS Triumph|HMS "Triumph"]]. Okręt wypłynął z [[HMNB Devonport]] 22 września z ładunkiem samolotów Seafire i [[Fairey Firefly]]. Gdy wybuchła [[wojna koreańska]] w czerwcu 1950 okręt wyładowywał samoloty, sprzęt i personel remontowy w bazie [[RAF Sembawang]] w Singapurze. Odbywało się to w ramach przygotowań do ponownego przesunięcia do rezerwy. Admiralicja przewidziała dla niego zadania lotniskowca przewożącego samoloty zapasowe i zapasy dla Royal Navy i floty jednostek innych państw biorących udział w konflikcie na wodach koreańskich. "Unicorn" opuścił Singapur 11 lipca i doatrł do Sasebo w Japonii 20 lipca. Przekazał tam siedem Seafire i pięć Firefly na lotniskowiec "Triumph". W sierpniu okręt przewiózł 1. batalion ???[[Pułk Middlesex|Pułku Middlesex]]??? i sztab 27. Brygady Piechoty z Hong Kongu do Pusan. Dotarł tam 29 sierpnia. Dostarczył zapasy do Sasebo, zanim wrócił do Singapuru na remont<ref>Hobbs 2007, s. 55–57</ref>.
 
In 1949, ''Unicorn'' was reactivated for service in the Far East, in support of the carrier {{HMS|Triumph|R16|2}}. She sailed from [[HMNB Devonport]] on 22 September with a cargo of Seafires and [[Fairey Firefly|Fireflies]]. When the [[Korean War]] broke out in June 1950, the ship was disembarking aircraft, equipment and her maintenance personnel at [[RAF Sembawang]], Singapore in preparation to return home and then to reserve. The Admiralty ordered her to be used as a replenishment carrier to ferry replacement aircraft and supplies to the Royal Navy and Commonwealth aircraft carriers operating in Korean waters. ''Unicorn'' left Singapore on 11 July and arrived at [[Sasebo, Nagasaki|Sasebo]], Japan on 20 July and transferred seven Seafires and five Fireflies to ''Triumph''. In August, the ship ferried the 1st Battalion of the [[Middlesex Regiment]] and the Headquarters of the [[27th Infantry Brigade (United Kingdom)|27th Brigade]] from [[Hong Kong]] to [[Pusan]], arriving on 29 August. She delivered supplies to Sasebo before returning to Singapore to begin a refit.<ref>Hobbs 2007, pp. 55–57</ref>
 
"Unicorn" wrócił do swoich zadań w grudniu przewożąc około 400 żołnierzy i zwykły zapas samolotów oraz wyposażenia. Był używany w czasie podróży do szkolenia w lądowaniu na lotniskowcu. W marcu okręt przewiózł myśliwce odrzutowe [[Gloster Meteor]] z [[No. 77 Squadron RAAF]] do amerykańskiej bazy marines [[Marine Corps Air Station Iwakuni|Iwakuni]] w Japonii. Okręt ozstał tam przez następne trzy miesiące pełniąc rolę ???okrętu koszarowego???. Później wznowił swoje rejsy jako okręt transportujący samoloty. Podczas przejścia [[Cieśnina Kanmon|cieśniny Kanmon]] 2 października zniszczył kable rozwieszone pomiędzy [[Honshu]] i [[Kyushu]], ponieważ te zwisały wyjątkowo nisko ze względu na ciężkie opady śniegu. 21 listopada "Unicorn i lotniskowiec [[HMS Warrior|HMS "Warrior"]] wymieniły załogi w Singapurze i na okręcie wkrótce potem rozpoczęto prace remontowe. Remont zakończono 20 stycznia 1952 i okręt wrócił do swoich zwykłych obowiązków<ref>Hobbs 2007, s. 57–59, 61</ref>. W kwietniu okręt został "adoptowany" przez regiment Middlesex (prawdpodobnie jako jeden zjedynie trzech jednostek tak uhonorowanych przez regiment armii)<ref>Hobbs 2007, s. 61</ref>. W czasie operowania wraz z [[HMS Ocean|HMS "Ocean"]] w lipcu okręt działał jako zapasowy pokład lotniczy pozwalając w ten sposób na lądowanie uszkodzonych samolotów bez przerwania prowadzenia operacji bojowych. Wrocił do Singapuru 27 lipca by załadować więcej zapasowych samolotów, w tym Meteory. Wypłynął 9 sierpnia w kierunku Japonii. We wrześniu "Unicorn" wziął cztery myśliwce [[Hawker Sea Fury]] z "Ocean" by prowadziły patrole lotnicze ([[Combat Air Patrol]]) nad flotąm podczas gdy ten ostatni skoncentrował się na atakach. Lotniskowiec został zadokowany w październiku. Zabrał także na pokład Pierwszego Lorda Morskiego, admirała [[Rhoderick McGrigor|McGrigora]] i dowódcę ''Far East Station'' w podróż w miejsca bazowania sił narodów zjednoczonych w Japonii. W pewnym momencie "Unicorn" został jedynym lotniskowcem, który przeprowadził wspacie artyleryjskie w czasie wojny, gdy starł się z północnokoreańskimi żołnierzami na Chopekki Point<ref>Hobbs 2007, s. 58–59, 61</ref>.
 
''Unicorn'' resumed her duties in December, carrying about 400 troops in addition to the usual aircraft, stores and equipment. She was used by pilots for deck-landing practice en route. In March, she ferried the [[Gloster Meteor]] jet fighters of [[No. 77 Squadron RAAF]] to [[Marine Corps Air Station Iwakuni|Iwakuni]], Japan. The ship remained there for the next three months so she could be used as an [[accommodation ship]]. Afterwards, ''Unicorn'' resumed her role as a ferry carrier. Whilst transiting the [[Shimonoseki Strait]] on 2 October, she destroyed the overhead power cables stretching between [[Honshu]] and [[Kyushu]] as they were sagging lower than normal due to a heavy snowfall. On 21 November, ''Unicorn'' and the carrier {{HMS|Warrior|R31|2}} exchanged crews at Singapore and the ship began a refit shortly afterwards. After her refit was completed on 20 January 1952, she returned to her ferry duties.<ref>Hobbs 2007, pp. 57–59, 61</ref> In April, she was "adopted" by the Middlesex Regiment (possibly one of only three ships to be honoured by an Army regiment).<ref>Hobbs 2007, p. 61</ref> During operations by {{HMS|Ocean|R68|2}} in July, the ship acted as a spare flight deck to allow for damaged aircraft to land without disrupting the strike operations. She arrived back at Singapore on 27 July to load more replacement aircraft, including Meteors, and sailed on 9 August for Japan. During September, ''Unicorn'' borrowed four of ''Ocean''{{'}}s [[Hawker Sea Fury]] fighters to fly combat air patrols over the fleet whilst the latter ship conducted strike operations. She was docked for maintenance in October, and embarked the [[First Sea Lord]], Admiral [[Rhoderick McGrigor]] and the Commander-in-Chief, Far East Station for a tour of Commonwealth forces in Japan. At one point, ''Unicorn'' became the only aircraft carrier to conduct a shore bombardment during wartime when she engaged North Korean [[coastwatchers]] at Chopekki Point.<ref>Hobbs 2007, pp. 58–59, 61</ref>
 
Okręt wrócił do Singapuru na kolejny remont 15 grudnia i nie opuścił Singapuru do 17 lipca 1953. 26 lipca, w drodze do Japonii okręt otrzymał wezwanie o pomoc z pokładu [[SS Inchkilda|SS "Inchkilda"]], który zgłaszał że jest atakowany przez piratów. Lotniskowiec zbliżył się do pozycji frachtowca z dużą szybkością i piraci porzucili swoją zdobycz gdy brytyjska jednostka okrążyła okręt handlowy celując do nich z odległości mniejszej niż 2 700 m. Rozejm zawieszający wojnę koreańską wszedł w życie kolejnego dnia, ale okręt towarzyszył "Ocean" w dwóch patrolach 30 lipca i w dniach 25-29 sierpnia. Miały one na celu monitorowanie wypełniania przez siły północnokoreańskie zapisów rozejmu. "Unicorn" wypłynał do domu 15 października i dotarł do Devonport 17 listopada. Tam też został przesunięty do rezerwy<ref>Hobbs 2007, s. 62–63</ref>.
 
The ship returned to Singapore for another refit on 15 December and did not leave Singapore until 17 July 1953. On 26 July, en route for Japan, ''Unicorn'' received a distress call from {{SS|Inchkilda}}, saying that she was under attack by pirates. The carrier closed on the freighter's position at high speed and the pirates abandoned their prize when ''Unicorn'' circled the freighter with all guns bearing at less than {{convert|3000|yd}}. The [[Korean Armistice Agreement]] came into effect the following day, but the ship accompanied ''Ocean'' on two patrols on 30 July and 25–29 August to monitor North Korean compliance with the terms of the armistice. She sailed for home on 15 October and arrived at Devonport on 17 November, where she returned to reserve.<ref>Hobbs 2007, pp. 62–63</ref>
 
==Koniec służby==
W 1951 rozważano modernizację "Unicorn", by z jego pokładu mogły operować nowoczesne, cięższe samoloty odrzutowe. Wymagałoby to montażu katapulty parowej, wzmocnienia pokładu lotniczego by można było obsługiwać cięższe samoloty, przemieszczenia i powiększenia przedniego podnośnika by zrobić miejsce dla nowej katapulty i większych samolotów. Potrzebny byłby także nowy żuraw, który byłby potrzebny do obsługi cięższych samolotów. ''[[Director of Naval Construction]]'' zaproponował połączenie obu hangarów w jeden by wyeliminowac problem z wysokością, ale taką propozycje odrzucono ze względu na wysokie koszty. Prace rekonstrukcyjne miały się rozpocząć w lipcu 1954, ale cały plan został anulowany w listopadzie 1952 ponieważ ważniejsze okazało się zapewnienie lotniskowców z ukośnym pokładem lotniczym<ref>Friedman, s. 314</ref>.
 
In 1951, ''Unicorn'' was considered for modernization to make her capable of operating modern, heavier jet aircraft. This would have required fitting of a [[steam catapult]], reinforcing her flight deck to handle heavier aircraft and moving and enlarging her forward lift to make room for the new catapult and larger aircraft. A new [[crane (machine)|crane]] would also have been necessary to handle the heavier aircraft as well. The [[Director of Naval Construction]] proposed to combine both of her hangars into a single one to eliminate problems with hangar height, but this was rejected because of the excessive cost. This reconstruction would have begun in July 1954, but the entire scheme was cancelled in November 1952 because providing existing carriers with [[angled flight deck]]s was much more important.<ref>Friedman, p. 314</ref>
 
Okręt został przesunięty do rezerwy w marcu 1957 i umieszczony na liście do sprzedaży w 1958. "Unicorn" został sprzedany na złom w czerwcu 1959 i dotarł do [[Dalmuir]], gdzie rozpoczęto proces złomowania. Okręt został rozebrany w [[Troon]] w 1960<ref>Hobbs 2007, s. 64</ref>.
 
The ship was reduced to extended reserve in March 1957 and placed on the disposal list in 1958. ''Unicorn'' was sold for scrap in June 1959 and arrived at [[Dalmuir]] on 15 June to begin the process. Her hull was broken up at [[Troon]] in 1960.<ref>Hobbs 2007, p. 64</ref>
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | autor = Brown, D. K. | tytuł = Warship VIII | wydawca = Conway Maritime Press | miejsce = Londyn | rok = 1984 | strony = 19–24 | rozdział = HMS Unicorn: The Development of a Design 1937–39 | isbn = 0-85177-354-0 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Brown | imię = J. D. | tytuł = Carrier Operations in World War II | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 2009 | isbn = 978-1-59114-108-2 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | tytuł = Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946 | wydawca = Conway Maritime Press | miejsce = Greenwich | rok = 1980 | isbn = 0-85177-146-7 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Campbell | imię = John | tytuł = Naval Weapons of World War II | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1985 | isbn = 0-87021-459-4 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | autor = Ford, Roger; Gibbons, Tony; Hewson, Rob; Jackson, Bob; Ross, David | tytuł = The Encyclopedia of Ships | wydawca = Amber Books | miejsce = Londyn | rok = 2001 | isbn = 978-1-905704-43-9 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Friedman | imię = Norman | tytuł = British Carrier Aviation: The Evolution of the Ships and Their Aircraft | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1988 | isbn = 0-87021-054-8 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Hobbs | imię = David, Commander | tytuł = Moving Bases: Royal Navy Maintenance Carriers and MONABs | wydawca = Maritime Books | miejsce = Liskeard, Kornwalia | rok = 2007 | isbn = 978-1-904459-30-9 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Hobbs | imię = David, Commander | tytuł = The British Pacific Fleet: The Royal Navy's Most Powerful Strike Force | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 2011 | isbn = 978-1-59114-044-3 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Howse | imię = Derek | tytuł = Radar at Sea: The Royal Navy in World War 2 | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1993 | isbn = 1-55750-704-X | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Lenton | imię = H. T. | tytuł = British & Commonwealth Warships of the Second World War | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1998 | isbn = 1-55750-048-7 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Sturtivant | imię = Ray | tytuł = The Squadrons of the Fleet Air Arm | wydawca = Air-Britain (Historians) | miejsce = Tonbridge, Kent | rok = 1984 | isbn = 0-85130-120-7 | język = en }}
 
== Linki zewnętrzne ==
{{Commons category|HMS Unicorn (I72)}}
*[http://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/1505648/Captain-George-Baldwin.html Nekrolog George`a Baldwina, dawnego lotnika bazującego na "Unicorn"] {{lang|en}}
*[http://www.fleetairarmarchive.net/Ships/Unicorn.html Strona Fleet Air Arm omawiająca losty "Unicorn"] {{lang|en}}
*[http://archive.is/20120720192453/http://www.btinternet.com/~faahistoryweb/index.htm Historia okrętów warsztatowych (MONAB)] {{lang|en}}
*[http://www.maritimequest.com/warship_directory/great_britain/pages/aircraft_carriers/hms_unicorn_d72.htm Strona okrętu w serwisie MaritimeQuest] {{lang|en}}
*[http://www.britains-smallwars.com/carriers/Unicorn.html HMS "Unicorn" w czasie wojny koreańskiej] {{lang|en}}
 
= HMS Pioneer (R76) - Grupa Aircraft maintenance carriers of the Royal Navy =
[[:en:HMS Pioneer (R76)]]
 
 
'''HMS ''Pioneer''''' was a [[Colossus class aircraft carrier|''Colossus''-class]] [[aircraft carrier]] built for the [[Royal Navy]] during [[World War II]]. She was modified whilst under construction into an aircraft maintenance carrier. The ship arrived in Australia in mid-1945 to support operations by the [[British Pacific Fleet]] (BPF) against [[Empire of Japan|Japanese]] forces. She supported the BPF's attacks on the [[Japanese archipelago|Japanese Home Islands]] from mid-June until the end of the war in August from a base in the [[Admiralty Islands]]. The ship and her facilities were used to help repair [[Hong Kong]]'s infrastructure in late 1945 and she returned to the UK in early 1946. ''Pioneer'' was immediately placed in reserve upon her arrival and she was sold in 1954 for [[ship breaking|scrap]].
 
'''HMS Pioneer''' - brytyjski [[lotniskowiec]] typu [[lotniskowce typu Colossus|''Colossus'']] zbudowany dla [[Royal Navy]] w czasie II wojny światowej. W czasie budowy zmodyfikowany do lotniskowca-okrętu naprawczego dla samolotów. Okręt po wejściu do służby dotarł do Australii w połowie 1945 roku by wspierać operacje Brytyjskiej Floty Pacyfiku przeciw siłom japońskim. Wspierał brytyjskie ataki na japońskie wyspy wewnętrzne od połowy czerwca do końca wojny w sierpniu. Jego portem macierzystym była baza na [[Wyspy Admiralicji|Wyspach Admiralicji]]. Okręt i jego wyposażenie zostały wykorzystane do naprawy infrastruktury [[Hong Kong]]u pod koniec 1945. Wrócił do Wielkiej Brytanii na początku 1946. Po powrocie na wody europejskie natychmiast umieszczony został w rezerwie. W 1954 sprzedano go na złom.
 
 
==Projekt i budowa ==
The ''Colossus''-class carriers were intended to meet a shortage of naval flight decks. Their design was based on that of the [[Illustrious class aircraft carrier|''Illustrious''-class aircraft carrier]]s, but modified to permit rapid construction in commercial yards. ''Pioneer'' was not completed to her original design; the success of the maintenance aircraft carrier {{HMS|Unicorn|I72|2}} prompted modification of the ship, whilst under construction, to an aircraft maintenance ship without [[aircraft catapult]]s.<ref>Friedman, pp. 237, 239</ref>
 
Jednostki typu ''Colossus'' zostały zaprojektowane w taki sposób by wypełnić duże zapotrzebowanie na okręty lotnicze. Ich projekt bazował na jednostkach typu ''[[lotniskowce typu Illustrious|Illustrious]]'', ale został zmieniony w taki sposób, by umożliwić szybką budowę w stoczniach komercyjnych. "Pioneer" nie został ukończony według pierwotnego projektu: pozytywny odbiór pierwszego okrętu warsztatowego przeznaczonego dla samolotów ([[HMS Unicorn (I72)|HMS "Unicorn" (I72)]]) spowodował zmianę potrzeb Admiralicji: podjęła ona decyzję o modyfikacji jednostki znajdującej się w budowie na taki okręt warsztatowy pozbawiony katapult lotniczych<ref>Friedman, s. 237, 239</ref>.
 
 
''Pioneer'' had an [[length overall|overall length]] of {{convert|695|ft|m|1}}, a beam of {{convert|80|ft|4|in|m|1}}, and a [[draft (ship)|draught]] of {{convert|23|ft|m|1}} at [[deep load]]. She displaced {{convert|12000|LT}} at [[Displacement (ship)#Standard displacement|standard load]]. Each of the ship's two sets of [[Parsons Marine Steam Turbine Company|Parsons]] geared [[steam turbine]]s drove one propeller shaft. Steam was supplied by four Admiralty three-drum [[water-tube boiler]]s operating at a pressure of {{convert|400|psi|kPa kg/cm2|0|abbr=on|lk=on}}. The turbines were designed for a total of {{convert|40,000|shp|lk=in}} and gave ''Pioneer'' a speed of {{convert|25|kn|lk=in}}.<ref name=l6>Lenton, p. 107</ref> The ship carried {{convert|3196|LT}} of [[fuel oil]] which gave her a range of {{convert|8500|nmi|lk=in}} at {{convert|11|kn}}.<ref name=h7>Hobbs, p. 73</ref>
 
"Pioneer" miał długość całkowitą 211,8 m, szerokość 24,5 m i zanurzenie 7,0 m przy ???wyporności pełnej???. Cechował się wypornością 12 000??? ??? przy wyporności standardowej. Był wyposażony w dwa zestawy turbin parowych Parsonsa, każdy napędzających jedną śrubę napędową. Para do turbin była produkowana przez cztery kotły Admiralicji operujące pod ciśnieniem 400 psi. Turbiny były tak zaprojektowane, aby dawać moc 40 000 shp i rozpędzać okręt do prędkości 25 węzłów<ref name=l6>Lenton, s. 107</ref>. Okręt mógł zabunkrować 3196 ???t??? paliwa płynnego, co zapewniało mu zasięg 8500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów<ref name=h7>Hobbs, s. 73</ref>.
 
 
In order to maximize space for workshops and stores, the ship's [[arresting gear]] and catapult were not fitted; two large deckhouses were added to port of the island and on the rear of the flight deck. The ship had a single [[hangar]], {{convert|17|ft|6|in}} high. Aircraft were transported between the hangars and the flight deck by two [[Elevator#Aircraft_elevators|aircraft lifts]] (elevators); each measured {{convert|34|x|45|ft|m|1}}.<ref name=f7>Friedman, p. 367</ref> Two large [[crane (machine)|crane]]s were mounted on the flight deck to move aircraft and stores to and from the flight deck. The ship carried two small self-propelled [[lighter (barge)|lighters]] to allow unflyable aircraft to be transferred between ships or to shore facilities. Bulk [[petrol]] storage consisted of {{convert|98,600|impgal|l usgal}}.<ref>Hobbs, pp. 69, 73</ref> The ship's crew totaled 854, plus 222 in her aircraft repair department.<ref name=l6/>
 
W celu maksymalizacji miejsca dla warsztatów i magazynów na pokładzie nie zabudowano lin hamujących dla samolotów ani katapult. Dwa duże pomieszczenia na pokłądzie zostały w rejonie wyspy i z tyłu pokładu lotniczego. Okręt miał pojedynczy hangar o wysokości 5,33 m. Samoloty pomiędzy hangarem a pokładem lotniczym były transportowane przez dwie windy lotnicze o rozmiarach 10,4 × 13,7 m<ref name=f7>Friedman, s. 367</ref>. Dwa duże żurawie zostały zamontowane na pokłądzie lotniczym by przemieszczać samoloty i zapasy na i z pokładu lotniczego. Okręt był wyposażony w dwie małe lichtugi z własnym napędem, za pomocą których można było transportować samoloty pomiędzy okrętami, albo nabrzeżem. Główny zbiornik paliwa lotniczego miał pojemność 448 000 l<ref>Hobbs, s. 69, 73</ref> Załoga okrętu liczyła razem 854 ludzi, plus 222 ludzi w części warsztatowej<ref name=l6/>.
 
 
The ship was equipped with six quadruple mounts for the {{convert|40|mm|adj=on|1}} [[QF 2 pounder naval gun|QF 2-pounder Mk VIII gun]] ("pom-pom").<ref name=h7/> These gun mounts could depress to −10° and elevate to a maximum of +80°. The Mk VIII 2-pounder gun fired a {{convert|40|mm|adj=on}} {{convert|0.91|lb|kg|adj=on}} shell at a muzzle velocity of {{convert|1920|ft/s|m/s|abbr=on}} to a distance of {{convert|3800|yd|m}}. The gun's rate of fire was approximately 96–98 rounds per minute.<ref>Campbell, pp. 71–74</ref> She was also fitted with 19 [[Bofors 40 mm]] [[autocannon]] in single mounts.<ref name=h7/> The Bofors fired a {{convert|0.719|lb|kg|adj=on}} shell at a muzzle velocity of {{convert|2890|ft/s|m/s|abbr=on}}. It had a rate of fire of about 120 rounds per minute and a maximum range of {{convert|10750|yd|m}}.<ref>Campbell, pp. 67, 70</ref> All of the guns were mounted on the flight deck, not in [[sponson]]s on the side of the hull like her half-sisters that were completed as aircraft carriers.<ref>Hobbs, p. 68</ref> Each "pom-pom" mount was provided with a separate [[Fire-control system#Naval fire control|fire-control director]] fitted with a [[List of World War II British naval radar|Type 262]] gunnery radar.<ref name=l6/>
 
Okręt był wyposażony w sześć poczwórnych podstaw dla dział kal. 40 mm (2 funtowe Mk VIII "pom=pom")<ref name=h7/>. Podstawy te pozwalały na prowadzenie ognia w zakresie od -10 do +80 stopni. Działo Mk VIII wystrzeliwało czterdziestomilimetrowy pocisk o wadze 0,41 kg z szybkością wylotową 590 m/s na odległośc 3500 m. Szybkostrzelność działa wynosiła około 96-98 pocisków na minutę<ref>Campbell, s. 71–74</ref>. Jednostka była także wyposażona w 19 dział [[Bofors 40 mm]] na pojedynczych podstawach<ref name=h7/>. Boforsy wystrzeliwały pocisk o wadze 0,326 kg z szybkością wylotową 880 m/s. Działo miało szybkostrzelność około 120 pocisków na minutę i maksymalny zasięg 9830 m<ref>Campbell, s. 67, 70</ref>. Wszystkie działa były zamontowane na pokładzie lotniczym, a nie na [[sponson]]ach przymocowanych do burt - tak jak na jego półsiostrzanych okrętach ukończonych jako lotniskowce<ref>Hobbs, s. 68</ref>. Każda podstawa "pom-poma" miała swój oddzielny ???dalocelownik??? wyposażony w radar artyleryjski ???Type 262???<ref name=l6/>.
 
''Pioneer'' was ordered on 7 August 1942 under the name ''Ethalion'',<ref name=l8>Lenton, p. 108</ref> but was renamed ''Mars'' later in 1942.<ref name=c7>Colledge, p. 217</ref> She was [[Keel|laid down]] at [[Vickers-Armstrong]] in [[Barrow-in-Furness]] on 2 December and was [[Ship naming and launching|launched]] on 20 May 1944<ref name=l8/> The ship was renamed ''Pioneer'' in July 1944<ref name=c7/> after the decision had been made to convert her to an aircraft maintenance ship.<ref>Friedman, pp. 237, 239</ref> and was completed on 8 February 1945.<ref name=l8/>
 
 
Zamówienie na okręt zostało złożone 7 sierpnia 1942 pod nazwą "Ethalion"<ref name=l8>Lenton, s. 108</ref>, ale jednostkę przemianowano na "Mars" jeszcze w 1942<ref name=c7>Colledge, s. 217</ref>. Jego stępkę położono w stoczni [[Vickers-Armstrong]] w [[Barrow-in-Furness]] 2 grudnia<ref name=l8/>. Zwodowano go 20 maja 1944<ref name=l8/>.Okręt przemianowano na "Pioneer" w lipcu 1944<ref name=c7/>, po podjęciu decyzji o przebudowaniu go na okręt warsztatowy dla samolotów<ref>Friedman, s. 237, 239</ref>. Budowę zakończono 8 lutego 1945<ref name=l8/>.
 
 
==Słuzba ==
After [[Glossary of nautical terms#W|working up]], ''Pioneer'' sailed for Australia on 30 March 1945. She arrived in [[Sydney]] on 13 May and was transferred to [[Manus Island]], in the Admiralty Islands, on 21 June to prepare for [[Japan campaign|operations off Japan]]. She was still there when [[Surrender of Japan|Japan surrendered]] on 15 August and had repaired 24 aircraft since her arrival. ''Pioneer'' arrived in Hong Kong in late September to help with the rebuilding of the colony's infrastructure. Her sailors restored power, telephone service and repaired trains and buses. She made one trip back to Manus, but was back in Hong Kong in late November. The ship sailed for Sydney the following month and departed for the UK on 17 February 1946. Upon her arrival, she was placed in reserve. ''Pioneer'' was sold for scrap in September 1954 and broken up in [[Inverkeithing]].<ref>Hobbs, pp. 68–69, 73</ref>
 
Po przejściu pierwszych rejsach szkoleniowych "Pioneer" wypłynął do Australii 30 marca 1945. Dotarł do [[Sydney]] 13 maja i przeszedł do wyspy Manus w Wyspach Admiralicji 21 czerwca w ramach przygotowań do operacji przeciw Japonii, Okręt był nadal w tym rejonie w momencie kapitulacji Japonii 15 sierpnia i naprawił 24 samoloty od chwili przybycia. "Pioneer" dotarł do Hong Kongu w drugiej połowie września by pomóc w odbudowie infrastruktury tej kolonii. Jego marynarze naprawali sieć elektryczną, telefoniczną oraz tramwaje i autobusy. Okręt odbył jedną podróż spowrotem do Manus, ale wrócił do Hong Kongu pod koniec listopada. Okręt odpłynął do Sydney w następnym miesiącu i wypłynął do Wielkiej Brytanii 17 lutego 1946. Po dotarciu na Wyspy Brytyjskie został umieszczony w rezerwie. "Pioneer" został sprzedany na złom we wrzesniu 1954 i rozebrany w [[Inverkeithing]].<ref>Hobbs, s. 68–69, 73</ref>
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Campbell | imię = John | tytuł = Naval Weapons of World War II | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1985 | isbn = 0-87021-459-4 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Friedman | imię = Norman | tytuł = British Carrier Aviation: The Evolution of the Ships and Their Aircraft | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1988 | isbn = 0-87021-054-8 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Hobbs | imię = David, Commander | tytuł = Moving Bases: Royal Navy Maintenance Carriers and MONABs | wydawca = Maritime Books | miejsce = Liskeard, Kornwalia | rok = 2007 | isbn = 978-1-904459-30-9 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Lenton | imię = H. T. | tytuł = British & Commonwealth Warships of the Second World War | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1998 | isbn = 1-55750-048-7 | język = en }}
 
==Linki zewnętrzne ==
* [http://www.maritimequest.com/warship_directory/great_britain/pages/aircraft_carriers/hms_pioneer_d76.htm Strona okrętu w serwisie Maritimequest]
 
= Lista =
[[:en:List of aircraft maintenance carriers of the Royal Navy]]
 
[[Royal Navy]] zbudowała kilka lotniskowców-okrętów warsztatowych samolotów dla swojej [[Fleet Air Arm]] przed i w czasie II wojny światowej. Kryzys abisyński (1934-35) zademonstrował Admiralicji potrzebę posiadania okrętu pomocniczego, który mógłby wspierać klasyczne lotniskowce, w taki sposób jak okręt-bazy stanowiły wsparcie dla okrętów podwodnych i niszczycieli<ref>Friedman, s. 172</ref>. Budowę pierwszego okrętu rozpoczęto przed wybuchem II wojny światowej w 1939. [[HMS Unicorn|HMS "Unicorn"]] był pierwszym okrętem zbudowanym dla którejkowielk marynarki, który mógł przeprowadzić pełen zakres obsługi samolotu i jego remontu oraz prowadzić normalne operacje lotnicze z pokładu lotniczego<ref>Hobbs 2007, s. 41</ref>. "Unicorn" udowodnił w czasie służby że jest przydatną jednostką, więc Admiralicja zdecydowała się zmienić przeznaczenie dwóch znajdujących się w budowie lekkich lotniskowców ([[HMS Perseus|HMS "Perseus"]] i [[HMS Pioneer|HMS "Pioneer"]]) i ukończyć je jako okręty warsztatowe<ref name="Friedman, pp. 237, 239">Friedman, s. 237, 239</ref>. W przeciwieństwie do "Unicorn" na pokładzie "Perseus" i "Pioneer" nie można było wylądować samolotem - te musiały być dostarczone na pokładz dźwigami<ref>Lenton, p. 108</ref> .
 
The [[Royal Navy]] built a few aircraft maintenance carriers for its Fleet Air Arm before and during [[World War II]]. The [[Abyssinia Crisis]] of 1934–35 demonstrated to the [[Admiralty]] that it needed a [[depot ship]] to support the aircraft carriers in active service, just like [[submarine tender|submarine]] and [[destroyer tender]]s supported those types.<ref>Friedman, p. 172</ref> Begun just before the start of World War II in 1939, {{HMS|Unicorn|I72|6}} was the first ship built in any navy that could "carry out the full range of aircraft maintenance and repair work in addition to the ability to operate aircraft from the flight deck".<ref>Hobbs 2007, p. 41</ref> ''Unicorn'' proved the value of the concept and two similar support ships, {{HMS|Perseus|R51|2}} and {{HMS|Pioneer|R76|2}} were converted into aircraft maintenance ships by modifying [[light carrier]]s while still under construction.<ref name="Friedman, pp. 237, 239">Friedman, pp. 237, 239</ref> Unlike ''Unicorn'', neither ''Pioneer'' nor ''Perseus'' were able to land aircraft; they had to be [[crane (machine)|craned]] aboard.<ref>Lenton, p. 108</ref>
 
"Unicorn" był używany w roli lekkiego lotniskowca w 1943, zanim został wysłany na Ocean Indyjski w 1944, gdzie był użyty w swojej pierwotnej funkcji. "Pioneer" dotarł w ten rejon w następnym roku, by wspierać brytyjską Flotę Pacyfiku. "Perseus" dostarł na Pacyfik już po zakońćzeniu wojny. Wszystkie trzy okręty zostały umieszczone w rezerwie po powrocie na Wyspy Brytyjskie w 1946. "Unicorn" wrócił do służby przed wybuchem wojny koreańskiej i był używany jako okręt do transportu samolotów, ale na czas wojny ponownie wrócił do pełnienia obowiązków okrętu warsztatowego. "Pioneer" wrócił do służby w 1950 by przetestować nowe wyposażenie dla lotniskowców i także został okrętem transportowym dla samolotów. "Perseus" nigdy nie wrócił już do służby<ref>Hobbs, s. 48–63</ref>. Wszystkie trzy okręty zostały sprzedane na złom w latach 50. XX wieku<ref name=f2/>.
 
''Unicorn'' was used as a light carrier in 1943 before she was sent to the [[Indian Ocean]] in 1944 where she was used in her designed role. ''Pioneer'' arrived the following year to support the [[British Pacific Fleet]] (BPF). ''Perseus'' arrived in the Pacific after the end of the war. All three ships were placed in reserve upon their return to the UK in 1946. ''Unicorn'' was recommissioned before the start of the [[Korean War]] for use as a ferry carrier, but was used in her designed role during the war. ''Pioneer'' was recommissioned in 1950 to test new carrier equipment and then became a ferry carrier. ''Perseus'' was never recommissioned<ref>Hobbs, pp. 48–63</ref> and all three ships were sold for [[ship breaking|scrap]] during the 1950s.<ref name=f2/>
 
== Legenda ==
{| class="wikitable" border="1"
|-
!scope="row"| '''Artyleria'''
| Liczba i typ dział artylerii
|-
!scope="row"| '''Opancerzenie'''
| Grubość pancerza na linii wodnej
|-
!scope="row"| '''Wyporność'''
| Wyporność okrętów
|-
!scope="row"| '''Napęd'''
| Liczba śrub napędowych, typ napędu, prędkość maksymalna
|-
!scope="row"| '''Służba'''
| Daty rozpoczęcia i zakończenia prac nad okrętem oraz dalszy los
|-
!scope="row"| '''Położenie stepki'''
| Data położenia stępki
|-
!scope="row"| '''Wodowanie'''
| Data wodowania okrętu
|-
!scope="row"| '''Wejście do służby'''
| Data wejścia do służby.
|}
 
==HMS Unicorn==
{{Main|HMS Unicorn (I72)}}
[[File:Unicorn-g427411.jpg|HMS "Unicorn" w Japonii (prawdopodobnie [[Sasebo]])|thumb|left]]
HMS "Unicorn" był okrętem warsztatowym dla samolotów, którego budowa została rozpoczęta przez Royal Navy pod koniec lat 30. XX wieku. Okręt początkowo został ukończony jako lekki lotniskowiec. Zapewniał osłonę lotniczą wojskom [[Operacja Avalanche|lądującym w Salerno]] we wrześniu 1943. Po powrocie na Wyspy Brytyjskie okręt został przebudowany na jednostkę warsztatową<ref>Friedman, s. 176</ref>. Po przeróbce, pod koniec roku, został przekazany do [[Eastern Fleet]] na Oceanie Indyjskim<ref>Polmar & Genda, s. 340–41, 503</ref>. "Unicorn" wspierał lotniskowce floty do momentu utworzenia brytyjskiej Floty Pacyfiku w listopadzie 1944. Został przeniesiony do Australii na początku 1945, gdzie miał wspierać operacje Floty Pacyfiku w czasie operacji [[operacja Iceberg|''Iceberg'']] - alianckiego lądowania na Okinawie w maju 1945. By skrócić czas uzupełniania zapasów na brytyjskich lotniskowcach, okręt bazował na Wyspach Admiralicji i Filipinach do japońskiej kapitulacji. "Unicorn" został wycofany ze służby i umieszczony w rezerwie po tym jak wrócił na Wyspy Brytyjskie w styczniu 1946<ref>Hobbs 2007, s. 48, 52–55</ref>.
 
HMS ''Unicorn'' was an aircraft repair ship built for the Royal Navy in the late 1930s. The ship was initially completed as a [[light aircraft carrier]] and provided air cover over the [[Operation Avalanche#Salerno landings|amphibious landing at Salerno, Italy]] in September 1943. The ship converted back into a maintenance ship afterwards<ref>Friedman, p. 176</ref> and she was transferred to the [[Eastern Fleet]] in the Indian Ocean at the end of the year.<ref>Polmar & Genda, pp. 340–41, 503</ref> ''Unicorn'' supported the aircraft carriers of the fleet on their operations until the BPF was formed in November 1944. She was transferred to Australia in early 1945 to support the BPF's operations during [[Operation Iceberg]], the Allied invasion of [[Okinawa]] in May. To shorten the time required to replenish the British carriers, the ship was based in the [[Admiralty Islands]] and in the [[Philippine Islands]] until the Japanese surrender in August. ''Unicorn'' was decommissioned and placed in [[Reserve fleet|reserve]] when she returned to the UK in January 1946.<ref>Hobbs 2007, pp. 48, 52–55</ref>
 
Okręt wrócił do służby w 1949 by wspierać lotniskowce Floty Dalekiego Wschodu (nazwa nadana po II wojnie światowej ''Eastern Fleet''). Wyładowywał samoloty i sprzęt wojskowy w Singapurze w czerwcu 1950 gdy wybuchła [[wojna koreańska]]. Większość konfliktu spędził wożąc samoloty, żołnierzy i zapasy wspierając operacje wojsk Wspólnoty Brytyjskiej<ref>Hobbs 2007, s. 55–59, 61</ref>. "Unicorn" wspierał także inne lotniskowce w czasie operacji w Korei, ale został także jedynym lotniskowcem, który przeprowadził bombardowanie lądu działami w czasie wojny, gdy zaatakował północnokoreańskich obserwatorów<ref>Hobbs 2007, s. 58–59</ref>. Okręt wrócił na Wyspy Brytyjskie po wojnie i został przesunięty do rezerwy<ref>Hobbs 2007, s. 62–63</ref>. Sprzedano go na złom w 1959<ref name=f2/>.
 
The ship was recommissioned in 1949 to support the carriers of the Far East Fleet, as the Eastern Fleet had been redesignated after World War II. She was unloading aircraft and equipment in [[Singapore]] in June 1950 when the [[Korean War]] began. She spent most of the war ferrying aircraft, troops, stores and equipment in support of [[Commonwealth of Nations|Commonwealth]] operations in Korea.<ref>Hobbs 2007, pp. 55–59, 61</ref> ''Unicorn'' supported other carriers during operations in Korea, but she became the only aircraft carrier to conduct a shore bombardment with her guns during wartime when she attacked North Korean observers on the coast during the war.<ref>Hobbs 2007, pp. 58–59</ref> The ship returned to the UK after the end of the war and was again placed in reserve.<ref>Hobbs 2007, pp. 62–63</ref> She was sold for [[ship breaking|scrap]] in 1959.<ref name=f2/>
 
{| class="wikitable"
|- valign="top"
! align= center rowspan=2 | Nazwa
! align= center rowspan=2 | Samoloty
! align= center rowspan=2 | Uzbrojenie
! align= center rowspan=2 | Wyporność
! align= center rowspan=2 | Napęd
! align= center colspan=4 | Służba<ref name=f2>Friedman, s. 362</ref>
|-valign="top"
! align= center | Położenie stępki
! align= center | Wodowanie
! align= center | Wejście do służby
! align= center | Los
|- valign="center"
| align= left |{{HMS|Unicorn|I72|6}}
| align= center | 36<ref name=l6/>
| align= center | 8 dział uniwersalnych [[Armata morska 102 mm Mark XVI|QF kal. 102 mm Mk XVI]] (4 x II) <br/>16 dział plot [[Armata przeciwlotnicza 40 mm Mark VIII|kal. 40 mm]] (4 x IV)<br/>12 dział [[Oerlikon 20 mm]] (2 × II, 8 × I)<ref>Friedman, s. 367</ref>
| align= center | {{convert|16510|LT|t|0|abbr=on}}<ref name=l6>Lenton, p. 106</ref>
| align= center | 2 śruby, 2 turbiny parowe, 24 węzły<ref name=l6/>
| align= center | 29&nbsp;czerwca&nbsp;1939
| align= center | 20&nbsp;listopada&nbsp;1941
| align= center | 12 marca 1943
| align= center | złomowanie rozpoczęto 15 czerwca 1959
|}
 
==Okręty typu Colossus==
[[File:HMS PioneerFL 017459.jpg|thumb|HMS ''Pioneer'' 3 lutego 1945]]
HMS "Pioneer" i HMS "Perseus" nie zostały ukonczone zgodnie z pierwotnym projektem [[1942 Design Light Fleet Carrier]] (lekkie lotniskowce typu ''Colossus''). Sukces "Unicorn" spowodował zmodyfikowanie dwóch jednostek jeszcze w czasie budowy. Okręty zostały ukończone jako jednostki warsztatowe, bez katapult lotniczych i z pomieszczeniami zbudowanymi na pokładzie lotniczym<ref name="Friedman, pp. 237, 239"/>.
 
HMS ''Pioneer'' and HMS ''Perseus'' were not completed to their original design as [[1942 Design Light Fleet Carrier|''Colossus''-class light aircraft carriers]]; the success of ''Unicorn'' prompted modification of the ships whilst under construction into aircraft maintenance ships without [[aircraft catapult]]s and deckhouses built on the [[flight deck]].<ref name="Friedman, pp. 237, 239"/>
 
"Pioneer" dotarł do Austarlii na początku 1945 by wspierać operacje prowadzone z bazy na Wyspach Admiralicji przez brytyjską Flotę Pacyfiku przeciw siłom japońskim. Okręt i jego załoga pod koniec 1945 zostały wykorzystane do naprawy infrastruktury Hongkongu. Wrócił na Wyspy Brytyjskie na początku 1946. "Pioneer" natychmiast po powrocie został przesunięty do rezerwy<ref>Hobbs 2007, s. 68–69, 73</ref> i sprzedany w 1954 na złom<ref name=f3/>.
 
''Pioneer'' arrived in Australia in early 1945 to support operations by the BPF against Japanese forces from a base in the [[Admiralty Islands]]. The ship and her facilities were used to help repair [[Hong Kong]]'s infrastructure in late 1945 and she returned to the UK in early 1946. ''Pioneer'' was immediately placed in reserve upon her arrival<ref>Hobbs 2007, pp. 68–69, 73</ref> and she was sold in 1954 for scrap.<ref name=f3/>
 
"Perseus" został ukończony w 1945, już po zakończeniu II wojny światowej. Odbył podróż do Australii pod koniec tego roku i znalazł się na antypodach w momencie gdy rozpoczęła się akcja wycofywania ludzi, samolotów i innego sprzętu. Po powrocie na Wyspy Brytyjskie na początku 1946 "Perseus" został przeniesiony do rezerwy. Okręt wrócił do służby w 1950 by służyć jako jednostka testowa w czasie prób katapult parowych znajdujących się wtedy w fazie rozwoju. Na jego pokładzie przeprowadzono ponad 1600 prób katapulty zanim została ona zdemontowana w 1952. Okręt został przerobiony na transportowiec samolotów, żołnierzy i sprzętu wojennego. Przesunięty do rezerwy w 1954<ref>Hobbs 2007, s. 75, 78–79, 82, 85</ref>. Sprzedany na złom w 1958<ref name=f3/>.
 
''Perseus'' was completed in 1945, after the end of World War II, and she made a trip to Australia late in the year, just in time to help return men, aircraft and equipment. Upon her return to the UK in early 1946, ''Perseus'' was placed in reserve. The ship was recommissioned in 1950 to serve as the trials ship for the [[steam catapult]] then under development. Over 1600 test launches were conducted before the catapult was removed in 1952 and she was converted for use as a ferry carrier to transport aircraft, troops and equipment overseas. She was reduced to reserve again in 1954<ref>Hobbs 2007, pp. 75, 78–79, 82, 85</ref> and sold for scrap in 1958.<ref name=f3/>
 
{| class="wikitable"
|- valign="top"
! align= center rowspan=2 | Nazwa
! align= center rowspan=2 | Samoloty
! align= center rowspan=2 | Uzbrojenie
! align= center rowspan=2 | Wyporność
! align= center rowspan=2 | Napęd
! align= center colspan=4 | Służba<ref name=f2/>
|-valign="top"
! align= center | Położenie stępki
! align= center | Wodowanie
! align= center | Wejście do służby
! align= center | Los<ref name=f3>Friedman, p. 363</ref>
|- valign="center"
| align= left |{{HMS|Pioneer|R76|6}}
| align= center rowspan=2 | Brak<ref name=p7>Lenton, pp. 107–08</ref>
| align= center rowspan=2 | 24 działa plot. [[Armata przeciwlotnicza 40 mm Mark VIII|kal. 40 mm Mark VIII]]<br/>19 × pojedynczych dział przeciwlotniczych [[Bofors 40 mm|Bofors kal. 40 mm]]<ref name=p7/>
| align= center rowspan=2 | {{convert|12000|-|12265|LT|t|0|abbr=on}}<ref name=p7/>
| align= center rowspan=2 | 2 śruby, 2 turbiny parowe, 25 węzłów<ref name=p7/>
| align= center | 2&nbsp;grudnia&nbsp;1942
| align= center | 26 marca 1944
| align= center|8&nbsp;lutego&nbsp;1944
| align= center |sprzedany na złom we wrześniu&nbsp;1954
|- valign="center"
| align= left |{{HMS|Perseus|R51|6}}
| align= center | 1&nbsp;stycznia&nbsp;1943
| align= center | 20 maja 1944
| align= center| ukończony 19&nbsp;października&nbsp;1945<ref name=p7/>
| align= center | sprzedany na złom w maju&nbsp;1958
|}
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Friedman | imię = Norman | tytuł = British Carrier Aviation: The Evolution of the Ships and Their Aircraft | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1988 | isbn = 0-87021-054-8 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Hobbs | imię = David, Commander | tytuł = Moving Bases: Royal Navy Maintenance Carriers and MONABs | wydawca = Maritime Books | miejsce = Liskeard, Kornwalia, Wielka Brytania | rok = 2007 | isbn = 978-1-904459-30-9 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Lenton | imię = H. T. | tytuł = British & Commonwealth Warships of the Second World War | wydawca = Naval Institute Press | miejsce = Annapolis, Maryland | rok = 1998 | isbn = 1-55750-048-7 | język = en }}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Polmar | imię = Norman | nazwisko2 = Genda | imię2 = Minoru | autor link2 = Minoru Genda | tytuł = Aircraft Carriers: A History of Carrier Aviation and Its Influence on World Events | wydawca = Potomac Books | miejsce = Waszyngton, D.C. | rok = 2006 | tom = Volume 1, 1909–1945 | isbn = 1-57488-663-0 | język = en }}
 
=D-class cruisers =